នៅក្នុងកិច្ចពិភាក្សាជាសាធារណៈដែលមានជាបន្ដបន្ទាប់អំពីការរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់មនុស្សមានភេទដូចគ្នា បានបំផុសឲ្យមានសំណួរជាច្រើន មកពីប្រព័ន្ធសារព័ត៌មាន សាធារណជនទូទៅ និងសមាជិកសាសនាចក្រ ទាក់ទងទៅនឹងជំហររបស់សាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ ទៅលើរឿងអាពាហ៍ពិពាហ៍ ជាពិសេសទៅលើរឿងមនុស្សដែលរួមភេទមនុស្សភេទដូចគ្នាជាទូទៅ ។
ការសម្ភាសន៍ដូចខាងក្រោម ត្រូវបានធ្វើឡើងនៅឆ្នាំ 2006 ជាមួយអែលឌើរ ដាល្លិន អេក អូក ជាសមាជិកមួយរូបនៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់នៃសាសនាចក្រ និងអែលឌើរ លែន ប៊ី វីកមែន ជាសមាជិកម្នាក់នៃពួកចិតសិបនាក់ ។ អ្នកដឹកនាំសាសនាចក្ររៀមច្បងទាំងនេះ បានឆ្លើយតបចំពោះសំណួរជាច្រើន មកពីសមាជិកនៃបុគ្គលិកកិច្ចការសាធារណៈរបស់សាសនាចក្រពីររូប ។ កំណត់ត្រានៃការសម្ភាសន៍ បានបង្ហាញនៅខាងក្រោម ដើម្បីជួយបំភ្លឺបញ្ជាក់អំពីជំហររបស់សាសនាចក្រចំពោះ រឿងសំខាន់ ស្មុគស្មាញ និងដ៏រំញោចទាំងនេះ ។
កិច្ចការសាធារណៈ ៖ At the outset, can you explain why this whole issue of homosexuality and same-gender marriage is important to the Church?
អែលឌើរ អូក ៖ បញ្ហានេះគឺធ្ងន់ធ្ងរជាងសំណួរមួយ ដែលចោទសួរឡើងថា តើសង្គមគួរទទួលយកជីវិតនៃការរួមភេទដូចគ្នានេះដែរ ឬអត់ទេ ។ ជាច្រើនឆ្នាំកន្លងមកហើយ យើងបានឃើញនូវការដាក់សម្ពាធយ៉ាងខ្លាំងពីសំណាក់អ្នកគាំទ្រជីវិតរស់នៅបែបនោះ ឲ្យទទួលស្គាល់នូវអ្វីដែលពុំមែនជារឿងធម្មតាថាជារឿងធម្មតា ហើយបានចាត់ទុកមនុស្សដែលបដិសេធនឹងរឿងនោះ ថាជាមនុស្សមានចិត្តចង្អៀតចង្អល់ បក្សពួកនិយម ហើយគ្មានហេតុផលទៅវិញ ។ អ្នកគាំទ្រប្រភេទនោះ ទាមទារចង់បានភ្លាមៗនូវសេរីភាពខាងការបញ្ចេញមតិ និង គំនិតសម្រាប់ខ្លួនគេផ្ទាល់ ប៉ុន្តែក៏ឆាប់រិះគន់ដល់អ្នកទាំងឡាយណាដែលមានទស្សនៈខុសគ្នាដែរ ហើយប្រសិនបើអាចនោះ ពួកគេចង់បិទមាត់អ្នកទាំងនោះដោយប្រើស្លាកឈ្មោះថា « ខ្លាចអ្នកចូលចិត្តការប្រតិព័ទ្ធភេទដូចគ្នា » ទៀតផង ។ យ៉ាងហោចណាស់នៅក្នុងប្រទេសមួយ ដែលពួកអ្នកគាំទ្រខាងការរួមភេទដូចគ្នា ត្រូវបានទទួលបាននូវការអនុមតិដ៏ចម្បង នោះយើងបានឃើញគ្រូគង្វាលសាសនាម្នាក់ ត្រូវគេគម្រាមកំហែងចាប់ដាក់គុក ដោយសារបង្រៀនចេញពីវេទិកាថា ទង្វើនៃការរួមភេទមនុស្សភេទដូចគ្នាគឺជាអំពើបាប ។ បន្ទាប់ពីបានទទួលនិន្នាការទាំងនេះ សាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ ត្រូវតែប្រកាន់គោលជំហរមួយលើគោលលទ្ធិ និង គោលការណ៍ ។ រឿងនេះគឺលើសពីបញ្ហាសង្គមទៅទៀត— នៅទីបំផុតវាអាចនឹងក្លាយជាការសាកល្បងមួយដល់សេរីភាពខាងសាសនាដ៏សំខាន់បំផុតរបស់យើង ដើម្បីបង្រៀនពីអ្វីដែលយើងដឹងថា ព្រះវរបិតាគង់នៅស្ថានសួគ៌សព្វព្រះទ័យឲ្យយើងបង្រៀននោះ ។
កិច្ចការសាធារណៈ ៖ ឧទាហរណ៍ថា កូនប្រុសរបស់ខ្ញុំអាយុ 17 ឆ្នាំបានមកនិយាយប្រាប់ខ្ញុំ បន្ទាប់ពីព្យាយាមដ៏លំបាកដើម្បីដកខ្លួនចេញពីបញ្ហានោះថា គាត់ជឿថា គាត់មានស្រឡាញ់ប្រុសៗដូចគ្នា—ថាគាត់ពុំចាប់អារម្មណ៍ ហើយនឹងពុំដែលមានចំណាប់អារម្មណ៍លើស្រីៗទាល់តែសោះ ។ គាត់ជឿថា គាត់ប្រហែលជាខ្ទើយហើយ ។ គាត់និយាយថា គាត់ធ្លាប់ព្យាយាមបំបាត់អារម្មណ៍នេះ ។ គាត់នៅតែជាមនុស្សនៅលីវ ប៉ុន្តែគាត់ទទួលស្គាល់ថា អារម្មណ៍ដែលគាត់មាននឹងធ្វើឲ្យក្រុមគ្រួសារខកចិត្ត ពីព្រោះពួកយើងតែងតែនិយាយអំពីបេសកកម្មរបស់គាត់ក្នុងសាសនាចក្រ អំពីអាពាហ៌ពិពាហ៌ក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ និង រឿងបែបនោះជាច្រើនទៀត ។ គាត់មានអារម្មណ៍ថា គាត់ពុំអាចរស់នៅតាមអ្វី ដែលគាត់គិតថាវាជារឿងកុហកបានទៀតឡើយ ដោយហេតុដូច្នេះហើយ បានជាគាត់មកជួបខ្ញុំដោយស្រងូតស្រងាត់ និង ទុក្ខព្រួយដូចនេះ ។ ក្នុងនាមជាឪពុកម្ដាយ តើខ្ញុំត្រូវប្រាប់គាត់បែបណា ?
អែលឌើរ អូក ៖ កូនជាកូនប្រុសរបស់ប៉ា ។ កូននៅតែជាកូនប្រុសរបស់ប៉ា ហើយប៉ានឹងចាំជួយដល់កូនជានិច្ច ។
ភាពខុសប្លែករវាងអារម្មណ៍ ឬ ទំនោរចិត្ត គឺនៅលើដៃម្ខាង និង ឥរិយាបថ នៅលើដៃម្ខាងទៀត វាបង្ហាញឲ្យឃើញយ៉ាងច្បាស់ ។ ការមានទំនោរចិត្ត ដែលថាបើយើងបណ្ដោយខ្លួនតាមវា នោះវានឹងបង្កើតជាឥរិយាបថដែលនឹងអាចក្លាយអំពើរំលេងមួយ នោះវាពុំមែនជាអំពើបាបឡើយ ។ អំពើបាប គឺជាការបណ្ដោយខ្លួនតាមការល្បួង ។ ការល្បួង គឺពុំមែនជារឿងប្លែកទេ ។ សូម្បីតែព្រះអង្គសង្គ្រោះក៏បានត្រូវល្បួងដែរ ។
ព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មីបញ្ជាក់ថា ព្រះបានប្រទានព្រះបញ្ញត្តិដល់យើង ដែលវាពិបាកនឹងគោរពតាម ។ ប៉ុល បាន បង្រៀន ពួក កូរិនថូស ថា « គ្មាន សេចក្ដី ល្បួង ណា កើតឡើង ដល់ អ្នក រាល់ គ្នា ក្រៅ ពី សេចក្ដី ល្បួង ដែល ត្រូវ ខាង មនុស្ស លោក ទេ រី ឯ ព្រះ ទ្រង់ ក៏ ស្មោះត្រង់ ដែរ ទ្រង់ មិន ឲ្យ កើត មាន សេចក្ដី ល្បួង ហួស កម្លាំង អ្នក រាល់គ្នា ឡើយ គឺ នៅ វេលា ណា ដែល ត្រូវ ល្បួង នោះ ទ្រង់ ក៏ រៀប ផ្លូវ ឲ្យ ចៀស រួច ដើម្បី ឲ្យ អ្នក រាល់ គ្នា អាច នឹង ទ្រាំ បាន » ។
ប៉ាគិតថា វាសំខាន់ដើម្បីឲ្យកូនយល់ថា ការប្រតិព័ន្ធភេទដូចគ្នាដែលកូនបាននិយាយនោះ វាពុំមែនជានាមដែលពិពណ៌នាពីស្ថានភាពមួយនោះទេ ។ វាគឺជាគុណនាមមួយ ដែលពណ៌នាពីអារម្មណ៍ ឬ ឥរិយបថ ។ ប៉ាសូមលើកទឹកចិត្តកូនថា នៅពេលកូនពុះពារនឹងឧបសគ្គទាំងនេះ សូមកូនកុំគិតថា កូនគឺជា ‹ អ្វីមួយ › ឬ ‹ អ្វីណាមួយទៀត › ឡើយ តែកូនត្រូវគិតថា កូនគឺជាសមាជិកនៃសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ ហើយកូនគឺជាកូនប្រុសរបស់ប៉ា ហើយថា កូនកំពុងតែពុះពារយកឈ្នះលើឧបសគ្គទាំងឡាយនោះ ។
មនុស្សគ្រប់រូបមានឧបសគ្គមួយចំនួន ដែលគេត្រូវពុះពារយកឈ្នះ ។ កូនបានរៀបរាប់ពីឧបសគ្គជាក់លាក់មួយប្រភេទ ដែលជារឿងដ៏លំបាក ។ វាជារឿងធម្មតានៅក្នុងសង្គមរបស់យើង ហើយវាក៏ក្លាយទៅជារឿងខាងនយោបាយផងដែរ ។ ប៉ុន្តែវាគ្រាន់តែជាឧបសគ្គមួយនៅក្នុងចំណោមជាច្រើនផ្សេងៗទៀតដែលបុរស និង ស្ត្រីត្រូវពុះពារយកឈ្នះ ហើយប៉ាសូមលើកទឹកចិត្តកូនឲ្យស្វែងរកជំនួយពីព្រះអង្គសង្គ្រោះដើម្បីទប់ទល់នឹងការល្បួង ហើយចៀសវាងពីឥរិយាបថដែលនឹងបណ្ដាលឲ្យកូនត្រូវប្រែចិត្ត ឬ ធ្វើឲ្យមានសំណួរចោទសួរចំពោះសមាជិកភាពរបស់កូនក្នុងសាសនាចក្រ ។
កិច្ចការសាធារណៈ ៖ ប្រសិនបើមនុស្សម្នាក់មានអារម្មណ៍ខ្លាំងចំពោះមនុស្សភេទផ្ទុយគ្នា នោះគឺមានឱកាសសម្រាប់អាពាហ៌ពិពាហ៌ ។ ប្រសិនបើយុវជនម្នាក់គិតថាខ្លួនឯងជាមនុស្សខ្ទើយ តើអ្វីដែលយើងនឹងនិយាយទៅកាន់គាត់គឺថា គ្មានផ្លូវឯណាទៀតទេក្រៅពីនៅលីវអស់មួយជីវិត ប្រសិនបើគាត់គ្មានអារម្មណ៍ទាក់ទាញណាមួយចំពោះមនុស្សស្រីសោះមែនទេ?
អែលឌើរ អូក ៖ នោះជាអ្វីដូចគ្នាដែលយើងនឹងនិយាយទៅកាន់សមាជិកជាច្រើនដែលគ្មាននឱកាសរៀបការ ។ យើងគិតពីភាពនៅលីវរបស់បុគ្គលគ្រប់រូបដែលពុំទាន់រៀបការ ។
អែលឌើរ វីកមែន ៖ ពួកយើងរស់នៅក្នុងសង្គមមួយដែលជោគជាំទៅដោយរឿងខាងផ្លូវភេទ ដែលវាប្រហែលជាកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរនាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ ដោយហេតុតែរឿងនោះ បុគ្គលម្នាក់សម្លឹងមើលទៅហួសពីដែនកំណត់ភេទរបស់ខ្លួន ហើយគិតថាខ្លួនឯងជាមនុស្សផ្សេងម្នាក់ទៀត ។ ខ្ញុំគិតថាខ្ញុំនឹងនិយាយទៅកាន់កូនប្រុសរបស់អ្នក ឬ មនុស្សគ្រប់គ្នាដែលបានរងទុក្ខយ៉ាងខ្លាំងដើម្បីព្យាយាមពង្រីកព្រំដែនរបស់អ្នកលើសពីដែនកំណត់ភេទ ។ សូមស្វែងរកសេចក្ដីអំណរនៅក្នុងលក្ខណៈជាច្រើនផ្សេងទៀតនៃអត្តចរិក បុគ្គលិកលក្ខណៈ និង និស្ស័យពីធម្មជាតិរបស់អ្នកដែលមានលើសពីនោះ ។ គ្មានការប្រកែកណាមួយដែលថាដែនកំណត់ភេទរបស់មនុស្សម្នាក់គឺជាអាកប្បកិរិយាចម្បងមួយដ៏ជាក់លាក់របស់មនុស្សណាមួយឡើយ ប៉ុន្តែវាពុំមែនមានតែមួយនោះទេ ។
អ្វីលើសពីនោះទៀត ដោយគ្រាន់តែមានទំនោរចិត្ត វាពុំបានដកយកគុណសម្បត្តិរបស់មនុស្សម្នាក់ពីកត្តានានានៃការចូលរួម ឬ សមាជិកភាពរបស់សាសនាចក្រឡើយ លុះត្រាតែចំពោះអាពាហ៌ពិពាហ៌ដូចដែលបានលើកឡើង ។ ប៉ុន្តែទោះជាយ៉ាងនោះក្ដី នៅក្នុងជីវិតនេះនៅពេលយើងយល់ពីបញ្ហានេះតាមរយៈគោលលទ្ធិនៃដំណឹងល្អដែលបានស្ដារឡើងវិញ នៅទីបំផុតបញ្ហានេះអាចដោះស្រាយបាន ។
នៅក្នុងជីវិតនេះ រឿងទាំងឡាយដែលចាត់ទុកថាជាការបម្រើនៅក្នុងសាសនាចក្រ រួមទាំងការបម្រើជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាផងដែរ រឿងទាំងអស់នេះអាចកើតមានចំពោះបុគ្គលដែលស្មោះត្រង់ចំពោះសេចក្ដីសញ្ញា និង បទបញ្ញត្តិទាំងឡាយ ។
កិច្ចការសាធារណៈ ៖ អញ្ចឹងលោកចង់មានន័យថា អារម្មណ៍ប្រតិព័ទ្ធភេទដូចគ្នាអាចគ្រប់គ្រងបានមែនទេ ?
អែលឌើរ អូក ៖ អែលឌើរ អូក ៖ មែនហើយ អារម្មណ៍ប្រតិព័ទ្ធភេទដូចគ្នាអាចគ្រប់គ្រងបាន ប្រហែលជាមានទំនោរចិត្ត ឬ ភាពទន់ខ្សោយមួយមួយចំពោះអារម្មណ៍បែបនោះដែលប្រាកដឡើងសម្រាប់មនុស្សមួយចំនួន តែមិនមែនសម្រាប់មនុស្សផ្សេងទៀតនោះទេ ។ ប៉ុន្តែអារម្មណ៍កើតចេញពីភាពទន់ខ្សោយនោះ ហើយអារម្មណ៍នោះឯងយើងអាចគ្រប់គ្រងវាបាន ។ ប្រសិនបើយើងធ្វើតាមអារម្មណ៍នោះ វានឹងបង្កើនកម្លាំងនៃការល្បួង ។ ប្រសិនបើយើងបណ្ដោយខ្លួនតាមការល្បួងនោះ យើងបានបង្កើតឥរិយាបថដែលពេញដោយអំពើបាបហើយ ។ លំនាំនោះគឺដូចគ្នាទៅនឹងជនដែលលោភលន់ចង់បានទ្រព្យសម្បត្តិអ្នកដទៃ ហើយទទួលការល្បួងដ៏ខ្លាំងក្លាឲ្យលួច ។ វាដូចគ្នាទៅនឹងជនដែលគ្រោងនឹងភ្លក់គ្រឿងស្រវឹង ។ វាដូចគ្នាទៅនឹងជនដែលកើតមក ‹ ឆាប់ខឹង › ដែលយើងអាចនិយាយថាភាពទន់ខ្សោយមួយចំពោះសេចក្ដីក្រោធ ។ ប្រសិនបើគេនៅតែបណ្ដោយមិនព្រមគ្រប់គ្រងភាពទន់ខ្សោយនោះរ វានឹងក្លាយទៅជាអារម្មណ៍ក្រោធ ហើយអារម្មណ៍ក្រោធនោះអាចបណ្ដាលឲ្យមានឥរិយាបថដែលពេញដោយអំពើបាប ហើយល្មើសនឹងច្បាប់ ។
ពេលនេះយើងមិននិយាយអំពីឧបសគ្គដូចៗគ្នានោះទេ ។ យើងនិយាយពីស្ថានភាពទូទៅនៃមតភាព ។ យើងមិនទាន់យល់ឲ្យប្រាកដនៅឡើយពី ‹ មូលហេតុ › ឬ កត្តាដែលបណ្ដាលឲ្យមានទំនោរចិត្ត ឬ ភាពទន់ខ្សោយជាដើម ។ ប៉ុន្តែអ្វីដែលយើងដឹងនោះគឺថា អារម្មណ៍ និង ឥរិយាបថអាចគ្រប់គ្រងបាន ។ បន្ទាត់នៃអំពើបាបស្ថិតនៅចន្លោះអារម្មណ៍ និង ឥរិយាបថ ។ បន្ទាត់នៃការប្រុងប្រយ័ត្នស្ថិតនៅចន្លោះនៃភាពទន់ខ្សោយ និង អារម្មណ៍ ។ យើងចាំបាច់ត្រូវទទួលយកអារម្មណ៍ ហើយព្យាយាមគ្រប់គ្រងវាកុំឲ្យយើងធ្លាក់ចូលទៅក្នុងស្ថានភាពដែលនាំយើងទៅរកឥរិយាបថប្រកបដោយអំពើបាប ។
អែលឌើរ វីកមែន ៖ ខ្ញុំគិតថា ការបោកបញ្ឆោតមួយដ៏ធំនៅសម័យយើងនេះ គឺថាវាកើតឡើងដោយសារតែបុគ្គលម្នាក់មាននូវទំនោរចិត្តដើម្បីធ្វើអ្វីមួយ ដូច្នេះហើយ ការធ្វើសកម្មភាពស្របទៅតាមទំនោរចិត្តនោះ គឺជារឿងដែលចៀសមិនរួច ។ នោះគឺវាផ្ទុយទៅនឹងលក្ខណៈធម្មជាតិរបស់យើង ដែលព្រះអម្ចាស់បានបើកសម្ដែង ។ យើងពិតជាមានអំណាចដើម្បីគ្រប់គ្រងឥរិយាបថរបស់យើង ។
កិច្ចការសាធារណៈ ៖ ប្រសិនបើយើងក្រឡេកមើលទៅបុគ្គលដែល ‹ រហ័សខឹង › ហើយក្រឡេកមើលទៅឪពុកម្ដាយរបស់គេ ដែលប្រហែលជារហ័សខឹងដែរនោះ នោះមនុស្សមួយចំនួនអាចនឹងស្គាល់ថា វាមានឥទ្ធិពលមកពីតំណពូជ ។
អែលឌើរ អូក ៖ ទេ យើងពុំទទួលយកកត្ដានៃស្ថានភាពបែបនោះ ដែលរារាំងមនុស្សមិនឲ្យទទួលបានជោគវាសនាដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចរបស់ពួកគេ ដែលបានកើតមកជាមួយពួកគេ ដោយពុំមានអ្វីអាចគ្រប់គ្រងបានដូច្នោះនោះឡើយ ។ នោះគឺផ្ទុយទៅនឹងផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះ ហើយវាផ្ទុយទៅនឹងសេចក្ដីយុត្តិធម៌ និង សេចក្តីមេត្តាករុណានៃព្រះ ។ វាផ្ទុយទៅនឹងការបង្រៀននៃដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទទាំងស្រុង ដែលសម្ដែងសេចក្ដីពិតថា តាមរយៈ ឬ ដោយព្រះចេស្ដា និង សេចក្តីមេត្តាករុណារបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នោះយើងនឹងមានកម្លាំង ដើម្បីធ្វើនូវរឿងគ្រប់យ៉ាងបាន ។ វាមានរួមទាំង ការទប់ទល់នឹងការល្បួងផងដែរ ។ វារួមមានទាំងការប្រឈមនឹងបញ្ហានានាដែលយើងមានតាំងពីកំណើត រួមទាំងស្លាកស្នាម ឬ អសមត្ថភាពខាងសតិអារម្មណ៍ ឬ ខាងរូបកាយ ។ រឿងទាំងនេះមិនអាចរារាំងយើង មិនឲ្យសម្រេចបាននូវជោគវាសនាដ៏អស់កល្បរបស់យើងបានឡើយ ។ យើងក៏អាចនិយាយដូចគ្នាផងដែរស្ដីពីភាពទន់ខ្សោយ ឬ ទំនោរចិត្តចំពោះឥរិយាបថមួយ ឬ ផ្សេងទៀត ដែលកាលណាយើងបណ្ដោយខ្លួន នោះវានឹងរារាំងយើងមិនឲ្យសម្រេចបាននូវជោគវាសនាដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចបានឡើយ ។
កិច្ចការសាធារណៈ ៖ លោកមានប្រសាសន៍ថា សាសនាចក្រពុំមានគោលជំហរជាចាំបាច់លើ ‹ ការចិញ្ចឹមបីបាច់ ឬ លក្ខណៈធម្មជាតិ › មែនដែរឬទេ ។
អែលឌើរ អូក ៖ នោះគឺអ្វីដែលគោលលទ្ធិរបស់យើងដើរតួយ៉ាងសំខាន់ ។ សាសនាចក្រពុំមានគោលជំហរលើបុព្វហេតុនៃទន់ខ្សោយ ឬ ទំនោរចិត្តណាមួយឡើយ រួមមានទាំង រឿងទាំងឡាយដែលជាប់ទាក់ទងនឹងការមានចិត្តប្រតិព័ទ្ធភេទដូចគ្នាផងដែរ ។ ទាំងនោះ គឺជាសំណួរបែបវិទ្យាសាស្ត្រ— មិនថាការចិញ្ចឹមបីបាច់ ឬ លក្ខណៈធម្មជាតិ—ឡើយ គឺសាសនាចក្រពុំមានគោលជំហរលើរឿងទាំងនោះឡើយ ។
អែលឌើរ វីកមែន ៖ មិនថាវាជាការចិញ្ចឹមបីបាច់ ឬ លក្ខណៈធម្មជាតិនោះទេ វាពិតជានាំយើងឲ្យមានសំណួរសំខាន់ ហើយចំពោះខ្ញុំ ការខ្វល់ខ្វាយអំពីការចិញ្ចឹមបីបាច់ ឬ លក្ខណៈធម្មជាតិនោះ វាអាចនឹងនាំឲ្យមនុស្សវង្វេងពីគោលការណ៍ទាំងឡាយដែល អែលឌើរ អូក បានរៀបរាប់នៅទីនេះ ។ តើមាននរណាអាចបកស្រាយបានទេ … ហេតុអ្វីបានជាមនុស្សមានចិត្តប្រតិព័ទ្ធភេទដូចគ្នា ? ប៉ុន្តែអ្វីដែលសំខាន់នោះ គឺថាភាពពិត យើងដឹងថា យើងអាចគ្រប់គ្រងឥរិយាបថរបស់យើងបាន ហើយឥរិយាបថនោះ មានសារៈសំខាន់ណាស់ ។
កិច្ចការសាធារណៈ ៖ តើមានវិធីព្យាបាលណាមួយល្អទេ នៅពេលយើងនិយាយពីការគ្រប់គ្រងឥរិយាបថ ? ប្រសិនបើយុវជនម្នាក់និយាយថា « មើលចុះ ខ្ញុំពិតជាចង់ឲ្យអារម្មណ៍នេះចេញបាត់ពីខ្ញុំណាស់ … ខ្ញុំនឹងធ្វើអ្វីគ្រប់យ៉ាង ដើម្បីឲ្យអារម្មណ៍នេះបាត់ពីខ្ញុំ » តើមានវិធីព្យាបាលពិតប្រាកដណាមួយដែលនឹងដោះស្រាយបញ្ហានេះដែរឬទេ ?
អែលឌើរ វីកមែន ៖ មែនហើយ វាត្រឹមត្រូវណាស់ ដែលបុគ្គលនោះស្វែងរកវិធីព្យាបាល ។ ប្រាកដណាស់ថា សាសនាចក្រពុំទូន្មានប្រឆាំងនឹងវិធីព្យាបាលប្រភេទនោះទេ ។ ប៉ុន្តែចេញពីទស្សនៈរបស់ឪពុក ឬ ម្ដាយទូន្មានដល់បុគ្គលម្នាក់ ឬ អ្នកដឹកនាំសាសនាចក្រទូន្មានដល់បុគ្គលម្នាក់ ឬ បុគ្គលម្នាក់ ដែលកំពុងតែមើលទៅមនុស្សភេទដូចគ្នាដែលគាត់ស្រឡាញ់ ចេញពីទស្សនៈថា ‹ តើខ្ញុំអាចធ្វើអ្វីទៅ ដើម្បីអាចត្រូវនឹងការបង្រៀនដំណឹងល្អបាន ? › ការព្យាបាលខាងរូបកាយ ពុំជាបញ្ហាសំខាន់បំផុតនោះទេ ។ អ្វីដែលជាបញ្ហាសំខាន់បំផុតនោះ គឺការទទួលស្គាល់ថា ‹ ខ្ញុំមានឆន្ទៈផ្ទាល់ខ្លួន ។ ខ្ញុំមានសិទ្ធិជ្រើសរើសផ្ទាល់ខ្លួន ។ ខ្ញុំមានអំណាចក្នុងខ្លួន ដើម្បីគ្រប់គ្រងអ្វីដែលខ្ញុំធ្វើ › ។
នោះពុំមែនមានន័យថា វាមិនត្រឹមត្រូវ ដែលជនរងទុក្ខនោះ ទៅស្វែងរកជំនួយព្យាបាលខាងរូបកាយ ដើម្បីពិនិត្យមើលថា ករណីរបស់គាត់ តើមានអ្វីមួយដែលអាចធ្វើឡើង ដើម្បីជួយព្យាបាលដែរ ឬអត់នោះទេ ។ នេះគឺជាបញ្ហាមួយដែលអ្នកជំនាញផ្នែកចិត្តសាស្ត្រ និងចិត្តវិទ្យា បានលើកយកមកពិភាក្សា ។ ខ្ញុំជឿមានការសិក្សាជាច្រើន បានបង្ហាញថា មានករណីមួយចំនួន វាមានភាពរីកចម្រើន ក្នុងការជួយនរណាម្នាក់ឲ្យផ្លាស់ប្ដូរចំណង់នោះ តែករណីផ្សេងទៀតពុំមានការផ្លាស់ប្ដូរឡើយ ។ ចេញមកពីទស្សនៈរបស់សាសនាចក្រ ឬចេញមកពីកង្វល់របស់យើងចំពោះមនុស្សនោះ វាពុំមែនជាការផ្ដោតជាចម្បងរបស់យើងទេ ។ វាស្ថិតលើបញ្ហាផ្សេងទៀត ។
អែលឌើរ អូក ៖ សូមឲ្យការណ៍នោះបានសម្រេចទៅចុះ ។ ខ្ញុំសុំបន្ថែមគំនិតមួយទៀត ។ សាសនាចក្រ កម្រនឹងឈរជំហរថា បច្ចេកទេសព្យាបាលណាមួយ ថាជារឿងត្រឹមត្រូវណាស់ ទាំងផ្នែកវេជ្ជសាស្ត្រ ឱសថសាស្ត្រ ឬ សតិវិទូ ឬ ចិត្តវិទូ ។ ល ។
ចំនុចទីពីរគឺថា មានទង្វើរំលោភបំពាន កើតឡើងទាក់ទងជាមួយនឹងអាកប្បកិរិយាខាងសតិអារម្មណ៍ និង អារម្មណ៍ខុសៗពីគ្នា ។ ការទទួលថ្នាំលើសកម្រិត ទាក់ទងនឹងបាក់ទឹកចិត្តខ្លាំង គឺជាឧទាហរណ៍មួយដែលចូលមកក្នុងគំនិតរបស់ខ្ញុំ ។ វិធីព្យាបាលដោយមិនពេញចិត្ត ដែលធ្លាប់ត្រូវបានប្រើប្រាស់ទំនាក់ទំនងនឹងការស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នា មាននូវការរំលោភបំពានដ៏ធ្ងន់ធ្ងរមួយចំនួន ដែលត្រូវបានស្គាល់ជាយូរមកហើយខាងវិជ្ជាជីវៈ ។ ខណៈពេលដែលយើងពុំមានគោលជំហរពីអ្វីដែលវេជ្ជបណ្ឌិតធ្វើ ( លើកលែងតែនៅក្នុងករណីដ៏កម្រដូចជា —ការពន្លូតកូន ជាឧទាហរណ៍ ) នោះយើងដឹងច្បាស់ថា វាមានការរំលោភបំពានជាច្រើន ហើយយើងពុំទទួលខុសត្រូវលើការរំលោភបំពាននោះទេ ។ ថ្វីបើពួកគេប្រាប់ពីការមនុស្សដែលយើងចង់ឃើញថាបានជួយក្ដី ក៏យើងពុំអាចយល់ព្រមនឹងបច្ចេកទេសណាមួយ ដែលត្រូវបានប្រើប្រាស់នោះដែរ ។
កិច្ចការសាធារណៈ ៖ តើអាពាហ៌ពិពាហ៌ភេទខុសគ្នា ជាជម្រើសមួយសម្រាប់អ្នកដែលមានអារម្មណ៍ផ្លូវភេទដូចគ្នាដែរឬទេ ?
អែលឌើរ អូក ៖ ជួនកាលយើងត្រូវបានចោទសួរថាតើអាពាហ៌ពិពាហ៌ គឺជាឱសថសម្រាប់ព្យាបាលអារម្មណ៍ទាំងឡាយ ដែលយើងកំពុងតែពិភាក្សានេះដែរឬទេ ។ ប្រធាន ហ៊ិងគ្លី បានជួបនឹងភាពពិត ដែលស្ដែងឲ្យឃើញថា មនុស្សមួយចំនួនបានជឿថា អាពាហ៍ពិពាហ៍ ជាឱសថមួយ ហើយប្រហែលជាមានអ្នកដឹកនាំសាសនាចក្រមួយចំនួន បានទូន្មានថា អាពាហ៌ពិពាហ៌ជាឱសថសម្រាប់អារម្មណ៍បែបនេះ នោះលោកបានថ្លែងថា ៖ « អាពាហ៍ពិពាហ៍ មិនគួរចាត់ទុកថាវាជាជំហានព្យាបាល ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហានានា ដូចជា ទំនោរចិត្ត ឬ ការប្រព្រឹត្តិខាងផ្លូវភេទដូចគ្នានោះទេ » ។ ចំពោះខ្ញុំនោះមានន័យថា យើងនឹងពុំនៅស្ងៀមឲ្យបញ្ហាកើតមានដល់បុត្រីនៃព្រះ ដែលនឹងដើរចូលក្នុងចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍ ដែលស្ថិតនៅក្រោមការលាក់ពុតក្លែង ឬ រៀបការដោយងងឹតងងល់នោះឡើយ ។ បុគ្គលដែលមានឧបសគ្គដូចនេះ ដែលពួកគេពុំអាចគ្រប់គ្រងខ្លួនឯងបាន នោះពុំអាចចូលទៅក្នុងអាពាហ៍ពិពាហ៍ ដែលមានចិត្តស្មោះត្រង់បានឡើយ ។
ម្យ៉ាងទៀត បុគ្គលដែលបានសម្អាតខ្លួនពីអំពើរំលង ហើយបានបង្ហាញពីលទ្ធភាពរបស់ពួកគេដើម្បីដោះស្រាយជាមួយអារម្មណ៍ ឬ ទំនោរចិត្តទាំងនេះ ហើយបំភ្លេចវាចោល ហើយមានអារម្មណ៍ស្រឡាញ់ខ្លាំងចំពោះបុត្រីនៃព្រះ ហើយមានបំណងប្រាថ្នាចូលក្នុងអាពាហ៍ពិពាហ៍ និងបង្កើតកូនចៅ ហើយរីករាយពរជ័យទាំងឡាយនៃភាពអស់កល្បជានិច្ច— នោះហើយជាស្ថានភាពត្រឹមត្រូវ ដែលគួរតែកើតមានចំពោះអាពាហ៍ពិពាហ៍ ។
ប្រធាន ហ៊ិងគ្លី បានមានប្រសាសន៍ថា អាពាហ៍ពិពាហ៍ពុំមែនជាជំហានព្យាបាល ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហានោះទេ ។
អែលឌើរ វីកមែន ៖ សំណួរមួយដែលអាចនឹងចោទសួរឡើងដោយជនដែលកំពុងតែពុះពារនឹងការស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នានោះគឺថា « តើនេះជាអ្វីមួយ ដែលនឹងនៅជាប់នឹងខ្ញុំជាដរាបឬ ? តើមានផលអ្វីខ្លះ ដែលបញ្ហានេះប៉ះពាល់ដល់ជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ? ប្រសិនបើខ្ញុំអាចឆ្លងកាត់បានក្នុងជីវិតនេះ នៅពេលដែលខ្ញុំទៅដល់ជីវិតម្ខាងទៀត តើខ្ញុំនឹងក្លាយទៅជាយ៉ាងណា ?
គួរឲ្យរីករាយណាស់ ចម្លើយគឺថា ការប្រតិព័ទ្ធភេទដូចគ្នា ពុំមាននៅក្នុងជីវិតមុនផែនដី ហើយក៏នឹងពុំមាននៅក្នុងជីវិតបន្ទាប់នេះដែរ ។ វាគឺជាស្ថានភាពមួយ ដែលមិនថា ជាមូលហេតុ ឬ មូលហេតុណានោះទេ វាហាក់ដូចជាអនុវត្តក្នុងពេលនេះ នៅជីវិតរមែងស្លាប់នេះ នៅក្នុងវិនាទីដ៏តូចនៃជីវិតអស់កល្បជានិច្ចរបស់យើង ។
ដំណឹងល្អសម្រាប់ជនដែលកំពុងតែពុះពារនឹងការប្រតិព័ទ្ធភេទដូចគ្នាគឺថា ៖ 1) វាមានន័យថា ‹ វាពុំនៅជាប់នឹងខ្ញុំជាដរាបនោះទេ › ។ វាកើតមានឡើងតែនៅពេលនេះប៉ុណ្ណោះ ។ ពិតណាស់ ជួនកាល វាពិបាកសម្រាប់យើងម្នាក់ៗ ដើម្បីសម្លឹងមើលទៅ ‹ ពេលអនាគត › ។ ប៉ុន្តែ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ប្រសិនបើអ្នកមើលជីវិតរមែងស្លាប់ ជាពេលឥឡូវនេះ នោះវាគ្រាន់តែជាពេលខ្លីមួយប៉ុណ្ណោះ ។ 2) ប្រសិនបើខ្ញុំអាចរក្សាខ្លួនខ្ញុំមានភាពស័ក្តិសមនៅទីនេះ ប្រសិនបើខ្ញុំអាចស្មោះត្រង់ចំពោះដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ប្រសិនបើខ្ញុំអាចរក្សាសេចក្ដីសញ្ញាដែលខ្ញុំបានធ្វើ នោះពរជ័យនៃភាពតម្កើងឡើង និង ជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ដែលព្រះវរបិតាសួគ៌រក្សាសម្រាប់កូនចៅទាំងពួងរបស់ទ្រង់ នឹងកើតមានចំពោះខ្ញុំ ។ រាល់ពរជ័យ—រួមមានអាពាហ៍ពិពាហ៍ដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច—គឺជា ហើយនឹងជារបស់ខ្ញុំនៅទីបំផុត ។
អែលឌើរ អូក ៖ ខ្ញុំសូមបន្ថែមយោបល់មួយទៅលើបញ្ហានោះ ។ នៅជីវិតបន្ទាប់នេះ នឹងពុំមានសេចក្ដីអំណរពេញលេញដោយគ្មានក្រុមគ្រួសារ ដែលមានស្វាមី ភរិយា និង កូនចៅនោះបានឡើយ ។ លើសពីនេះទៅទៀត កើតមានមនុស្សដើម្បីអាចមានសេចក្ដីអំណរ ។ នៅក្នុងទស្សនៈវិស័យដ៏អស់កល្បជានិច្ច សកម្មភាពខាងផ្លូវភេទដូចគ្នា នឹងនាំមកនូវទុក្ខព្រួយ និង ភាពសោកសៅ និងការបាត់បង់ឱកាសដ៏អស់កល្ប ។
កិច្ចការសាធារណៈ ៖ អែលឌើរ អូក មុននេះបន្តិច លោកបានមានប្រសាសន៍អំពីបទដ្ឋានក្រមសីលធម៌ដូចគ្នា សម្រាប់អ្នកដែលស្រឡាញ់មនុស្សភេទផ្ទុយគ្នា និង អ្នកដែលស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នា ។ តើលោកនឹងមានប្រសាសន៍តបដូចម្ដេចចំពោះអ្នកដែលនិយាយមកកាន់លោកថា ‹ ខ្ញុំយល់ហើយថា វាមានបទដ្ឋានដូចគ្នា ប៉ុន្តែ តើយើងពុំមែនកំពុងតែស្នើឲ្យមានបទដ្ឋានថែមបន្តិចទៀតសម្រាប់អ្នកដែលប្រតិព័ទ្ធភេទដូចគ្នាទេឬអី ? ជាក់ស្ដែង មានមនុស្សដែលប្រតិព័ទ្ធភេទផ្ទុយគ្នា ដែលនឹងមិនរៀបការទាល់តែសោះ ប៉ុន្តែ តើលោកនឹងទទួលថាយ៉ាងហោចណាស់ពួកគេមានសេចក្ដីសង្ឃឹមថា ‹ ថ្ងៃស្អែក ខ្ញុំអាចនឹងជួបមនុស្សក្នុងក្ដីសុបិនរបស់ខ្ញុំ › ដែរឬទេ ។ វាតែងតែមានសេចក្ដីសង្ឃឹម ដែលអាចកើតមានឡើងនៅគ្រប់នាទីទាំងអស់នៃជីវិត ។ ជនដែលប្រតិព័ទ្ធភេទដូចគ្នា ពុំមានសេចក្ដីសង្ឃឹមដូចគ្នានេះនោះឡើយ ។
អែលឌើរ អូក ៖ មែនហើយ មានភាពខុសគ្នាច្រើន ប៉ុន្តែភាពផ្ទុយគ្នានោះ គឺពុំប្លែកគ្នាឡើយ ។ មានមនុស្សអសមត្ថភាពខាងរូបកាយ ដែលវារារាំងពួកគេ មិនឲ្យមានសេចក្ដីសង្ឃឹម—ដែលករណីមួយចំនួន គ្មានសេចក្ដីសង្ឃឹមសោះឡើយ ហើយមានករណីមួយចំនួនទៀត គ្មានសេចក្ដីសង្ឃឹម—នៃអាពាហ៍ពិពាហ៍សោះឡើយ ។ ស្ថានភាពដែលមនុស្សម្នាក់ ពុំអាចរៀបការបាន ខណៈដែលមាននូវបញ្ហានោះ គឺពុំមែនជារឿងចម្លែកឡើយ ។
ជួនកាល គេនិយាយបានថា ព្រះពុំគួររើសអើងទាស់នឹងបុគ្គលដែលស្ថិតក្នុងស្ថានភាពនេះនោះទេ ។ ប៉ុន្តែ ជីវិត គឺមានពេញទៅដោយពិការភាពរាង្គកាយ ដែលមនុស្សមួយចំនួន អាចមើលឃើញថាជាការរើសអើង—ជនពិការខាងសតិអារម្មណ៍ធ្ងន់ធ្ងរ ឬ ជនពិការខ្វិនខ្វង់ទាំងស្រុង គឺជាមនុស្សពីរប្រភេទ ដែលពុំអាចរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ ។ ប្រសិនបើយើងជឿលើព្រះ ហើយជឿលើសេចក្តីមេត្តាករុណា និង សេចក្ដីយុត្តិធម៌របស់ទ្រង់ នោះយើងនឹងពុំអាចនិយាយថា រឿងទាំងនេះគឺជាការរើសអើងទេ ពីព្រោះព្រះ ទ្រង់ពុំរើសអើងឡើយ ។ យើងគ្មានហេតុផល ដើម្បីវិនិច្ឆ័យថាការរើសអើងវាជារឿងយ៉ាងណានោះទេ ។ យើងដាក់សេចក្ដីជំនឿរបស់យើងទៅលើព្រះ និង ការជឿជាក់របស់យើងទាំងស្រុងទៅលើសេចក្ដីមេត្តាករុណា និង សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ សម្រាប់កូនចៅទ្រង់ទាំងអស់គ្នា ។
អែលឌើរ វីកមែន ៖ វាពុំគួរឲ្យឆ្ងល់ទេ វាមាននូវការឈឺចិត្ត ពេលដែលយើងពុំអាចរៀបការនៅក្នុងជីវិតនេះបាននោះ ។ យើងស្គាល់ពីអារម្មណ៍ជនដែលមានការឈឺចិត្តបែបនោះ ។ ខ្ញុំស្គាល់អារម្មណ៍ជនដែលមានការឈឺចិត្តបែបនោះ ។ ប៉ុន្តែ វាពុំមានកំណត់ទេ ចំពោះតែជនដែលប្រតិព័ទ្ធភេទដូចគ្នា ។
យើងរស់នៅក្នុងសម័យកាលមួយ ដែលគិតតែពីខ្លួនឯង ។ ខ្ញុំគិតថា វាជាធម្មជាតិមនុស្ស ដែលតែងតែគិតពីបញ្ហាខ្លួនឯងធំជាងគិតពីបញ្ហារបស់មនុស្សដទៃ ។ ខ្ញុំគិតថា នៅពេលគ្នាយើងណាម្នាក់ ចាប់ផ្ដើមគិតដូចនោះ វានឹងជាការល្អ ដើម្បីមើលក្រៅពីខ្លួនយើង ។ តើខ្ញុំជានរណា ដែលនិយាយថា ខ្ញុំមានពិការភាព ឬ ឈឺចាប់ច្រើនជាងមនុស្សដទៃនោះ ?
ខ្ញុំបានមានកូនស្រីពិការម្នាក់ ។ នាងជាក្មេងស្រីដ៏ស្អាត ។ នាងនឹងមានអាយុ 27 ឆ្នាំ នៅសប្ដាហ៍ក្រោយនេះ ។ នាងឈ្មោះថា ឃើតនី ។ ឃើតនី នឹងពុំអាចរៀបការឡើយក្នុងជីវិតនេះ តែនាងសម្លឹងមើលទៅអ្នកដែលអាចរៀបការបាន ដោយចិត្តប៉ងប្រាថ្នា ។ នាងនឹងឈរក្បែរបង្អួចការិយាល័យរបស់ខ្ញុំ ដែលអាចមើលឃើញព្រះវិហារបរិសុទ្ធ សលត៍ លេក ហើយសម្លឹងមើលទៅកូនក្រមុំ និង ស្វាមីថ្មីថ្មោងរបស់ពួកគេ នៅពេលដែលពួកគេកំពុងតែថតរូបនោះ ។ គ្រាមួយនោះ នាងបានធ្លាក់ខ្លួនជាអ្នកទោសរបស់រឿងនោះ ហើយមានចិត្តសោកសៅយ៉ាងខ្លាំង ដោយសារ ឃើតនី យល់ថា នាងនឹងពុំអាចមានបទពិសោធន៍នោះក្នុងជីវិតនេះឡើយ ។ ឃើតនី ពុំដែលចោទសួរ អំពីស្ថានភាពដែលនាងបានកើតមកដូច្នេះក្នុងជីវិតនេះ ច្រើនជាងអ្នកដែលប្រតិព័ទ្ធភេទដូចគ្នាបានធ្វើនោះឡើយ ។ ដូច្នេះ មនុស្សអាចមានការឈឺចិត្តជាច្រើនប្រភេទ ដែលទាក់ទងសូម្បីតែជាមួយនឹងបញ្ហាអាពាហ៍ពិពាហ៍នេះផងដែរ ។ អ្វីដែលយើងសម្លឹងមើលទៅ ហើយជាការសន្យាដ៏ធំនៃដំណឹងល្អនោះ គឺថា ទោះជាយើងមានទំនោរចិត្ត ទោះជាយើងមានគុណវិបត្តិ ទោះជាយើងមានឧបសគ្គជាច្រើន ក្នុងការរីករាយនឹងសេចក្ដីអំណរដ៏ពេញលេញរបស់យើងយ៉ាងណាក្ដី ក៏យើងមាននូវការអះអាងរបស់ព្រះអម្ចាស់ដល់យើងគ្រប់ៗគ្នា ថាដល់ពេលកំណត់ នៃការសាកល្បងត្រូវបានដកចេញ ។ យើងចាំបាច់ត្រូវតែបន្ដនៅរក្សាភាពស្មោះត្រង់ ។
កិច្ចការសាធារណៈ ៖ អែលឌើរ វីកមែន មុននេះ ពេលលោកបានលើកឡើងពីការបម្រើជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា នោះលោកបានលើកឡើងថា អាចនឹងជនដែលមានអារម្មណ៍ស្រឡាញ់មនុស្សភេទដូចគ្នា ប៉ុន្តែមិនប្រព្រឹត្តវាឡើយ ។ ប្រធាន ហ៊ិងគ្លី បានមានប្រសាសន៍ថា ប្រសិនបើមនុស្សមានភាពស្មោះត្រង់ នោះពួកគេអាចបន្តជឿនទៅមុខដោយពិត ដូចជាអ្នកដទៃទៀតនៅក្នុងសាសនាចក្រដែរ ហើយមានមិត្តភាពដ៏ពេញលេញ ។ តើនោះមានន័យយ៉ាងណាដែរ ? តើវាមានន័យថាជា ការបម្រើជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាឬ ? តើវាមានន័យថា មនុស្សម្នាក់អាចទៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធបាន យ៉ាងហោចណាស់ សម្រាប់ពិធីសាក្រាម៉ង់ ដែលពុំទាក់ទងនឹងការរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ឬ ? តើវាមានន័យថា ដរាបណាបុគ្គលដែលប្រតិព័ទ្ធភេទដូចគ្នានៅមានភាពស្មោះត្រង់ នោះពួកគេមានឱកាសគ្រប់ពេល ដើម្បីរួមចំណែក ដើម្បីត្រូវបានហៅឲ្យបម្រើ ដើម្បីធ្វើកិច្ចការទាំអស់ដែលមនុស្សដទៃទៀត អាចធ្វើបានឬ ?
អែលឌើរ វីកមែន ៖ ខ្ញុំគិតថាចម្លើយខ្លីចំពោះសំណួរនោះគឺ មែនហើយ ! ខ្ញុំសូមឲ្យ អែលឌើរ អូក បកស្រាយលម្អិតលើបញ្ហានេះ ។
អែលឌើរ អូក ៖ ប្រធាន ហ៊ិងគ្លី បានជួយយើងលើប្រធានបទនេះ ដោយសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ដ៏ច្បាស់លាស់មួយ ដែលឆ្លើយតបនឹងសំណួរទាំងអស់ អំពីលក្ខណៈធម្មជាតិនោះ ។ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា « ពួកយើងស្រឡាញ់ពួកគេ ( សំដៅលើអ្នកដែលមានចិត្តប្រតិព័ទ្ធភេទដូចគ្នា ) ក្នុងនាមជាបុត្រាបុត្រីរបស់ព្រះ ។ ពួកគេ អាច មាន ទំនោរ ជាក់លាក់ ទាំងឡាយ ដែល មាន អានុភាព ហើយ ដែល អាច ពិបាក នឹង គ្រប់គ្រង ។បើ ពួកគេ ពុំ ធ្វើតាម ទំនោរ ទាំងនោះ ទេ នោះ ពួកគេអាច ឈាន ឆ្ពោះ ទៅមុខ ដូចជា សមាជិក ដទៃទៀត ទាំងអស់ របស់ សាសនាចក្រដែរ ។
ចំពោះខ្ញុំ នោះមានន័យថា បុគ្គលដែលមានទំនោរចិត្តទាំងនោះ បើគេអាចគ្រប់គ្រងអារម្មណ៍បាន ឬ បើគេបានប្រែចិត្តត្រឹមត្រូវហើយ នោះគឺគេអាចមានសិទ្ធិធ្វើអ្វីៗទាំងអស់ក្នុងសាសនាចក្រ ដូចជាសមាជិកនៃសាសនាចក្រដទៃទៀត ដែលនៅលីវបានធ្វើផងដែរ ។ ជួនកាល មានតំណែងមួយ ដូចជាតំណែងប៊ីស្សព ដែលអ្នកកាន់តំណែងនោះ ត្រូវតែរៀបការហើយ ។ ប៉ុន្តែវាមានករណីលើកលែងនៅក្នុងសាសនាចក្រ ។ រាល់តំណែងបង្រៀន រាល់តំណែងផ្សព្វផ្សាយសាសនា អាចត្រូវបានធ្វើដោយមនុស្សនៅលីវ ។ យើងសូមស្វាគមន៍ជនដែលមានបញ្ហាពុះពារនឹងការល្បួងគ្រប់ប្រភេទ មកកាន់ការបម្រើប្រភេទនោះ នៅពេលដែលការពុះពាររបស់គេនោះ គឺជាការពុះពារល្អ ហើយពួកគេរស់នៅក្នុងនាមជាគ្រូបង្រៀនល្អ ឬ អ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាល្អ ឬ ទោះជាវាជាការហៅប្រភេទណាក៏ដោយ ។
អែលឌើរ វីកមែន ៖ តើវាមិនសំខាន់ទេឬអី អំពីដង្វាយធួននៅក្នុងជីវិតរបស់បុគ្គលម្នាក់នោះ ? តើដង្វាយធួនពុំចាប់ផ្ដើមមានន័យពិតដល់បុគ្គលម្នាក់ ដែលគេព្យាយាមប្រឈមមុខនឹងឧបសគ្គនៃជីវិត ទោះជាឧបសគ្គនោះ ជាការល្បួង ឬ ការអសមត្ថភាពទេឬអី ? ការមានឆន្ទៈដើម្បីងាកទៅរកព្រះអង្គសង្គ្រោះ ឱកាសនៃការទៅកាន់កម្មវិធីសាក្រាម៉ង់នៅថ្ងៃអាទិត្យ ហើយនឹងការរួមចំណែកដោយពិតនៅក្នុងពិធីបរិសុទ្ធនៃសាក្រាម៉ង់ … ការស្ដាប់ការអធិស្ឋាន និង ការទទួលទានតំណាងដ៏ពិសិដ្ឋទាំងនោះ ។ ទាំងនោះ គឺជាឱកាស ដែលពិតជាជួយយើងឲ្យមកស្ថិតនៅក្នុងរង្វង់នៃដង្វាយធួនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ ពេលមើលតាមរបៀបនោះ លំដាប់នោះ ឱកាសនានាដើម្បីបម្រើក្នុងសាសនាចក្រ គឺជាពរជ័យមួយ ។ ដូចដែលបានលើកឡើង មានការហៅមួយចំនួនតូចប៉ុណ្ណោះនៅក្នុងសាសនាចក្រ ដែលតម្រូវឲ្យរៀបការ ។
អែលឌើរ អូក ៖ មានចំណុចមួយទៀតចង់បន្ថែមត្រង់នេះ ហើយចំណុចនេះ បានមកពីសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ថ្មីៗនេះ ដែលបានធ្វើឡើងដោយគណៈប្រធានទីមួយ ដែលជាបកស្រាយមួយដ៏អស្ចារ្យ ស្ដីអំពីឥរិយាបថរបស់យើង ចំពោះបញ្ហានេះថា « ពួកយើង ដែលជាសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ ឈោងទៅជួយដោយការយល់ និង ការគោរពចំពោះបុគ្គល ដែលស្រឡាញ់មនុស្សភេទដូចគ្នា ។ ពួកយើងទទួលស្គាល់ថា គេអាចនឹងមានភាពឯកោយ៉ាងខ្លាំងនៅក្នុងជីវិតរបស់គេ ប៉ុន្តែគេក៏ត្រូវតែទទួលស្គាល់ផងដែរ ចំពោះអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ នៅចំពោះព្រះនេត្រព្រះអម្ចាស់ » ។
កិច្ចការសាធារណៈ ៖ តើលោកនឹងមានប្រសាសន៍ដូចម្ដេចទៅកាន់មនុស្សទាំងឡាយនៅក្នុងសហគមន៍ សមាជិកក្នុងសាសនាចក្រ ដែលគេអាចនឹងចាត់ទុកថាការប្រតិព័ទ្ធភេទដូចគ្នា គឺមានភាពខុសគ្នាឆ្ងាយពីការល្បួង ជាងការពុះពារដទៃទៀត ដែលមនុស្សជួបប្រទះនោះ ? ដំបូងឡើយ តើលោកគិតថា វាគឺជាការប៉ាន់ស្មានមួយត្រឹមត្រូវឬទេ ដែលមនុស្សមួយចំនួនមានអារម្មណ៍បែបនោះ ? តើលោកនឹងមានប្រសាសន៍យ៉ាងណាទៅកាន់ពួកគេ ?
អែលឌើរ អូក ៖ ខ្ញុំគិតថា វាគឺជាការថ្លែងមួយត្រឹមត្រូវ ដែលនិយាយថា មនុស្សមួយចំនួនចាត់ទុកថា អារម្មណ៍នៃការប្រតិព័ទ្ធមនុស្សភេទដូចគ្នា គឺជាការកំណត់ភាពពិតនៃវត្តមានរបស់ពួកគេ ។ យ៉ាងណាមិញ ក៏មានមនុស្សដែលពិចារណាពីការកំណត់ភាពពិតនៃវត្តមានរបស់ពួកគេថា ពួកគេមកពីរដ្ឋ តិចសាស ឬ ថាពួកគេ នៅក្នុងទ័ពជើងទឹកសហរដ្ឋអាមេរិក ។ ឬថាពួកគេមានសក់ក្រហម ឬ ថាពួកគេជាអ្នកលេងបាល់បោះដ៏ពូកែជាងគេ ដែលបានលេងឲ្យវិទ្យាល័យនេះ ឬវិទ្យាល័យនោះជាដើម ។ មនុស្ស អាចមានចរិកលក្ខណៈមួយ ជាឧទាហរណ៍កំណត់ពីវត្តមានរបស់ពួកគេ ហើយជាញឹកញាប់ ចរិកលក្ខណៈទាំងនោះ គឺជាអ្វីខាងរូបកាយប៉ុណ្ណោះ ។
យើងមានសិទ្ធិជ្រើសរើស ដើម្បីជ្រើសយកចរិកលក្ខណៈណាមួយ ដែលនឹងកំណត់បង្ហាញពីខ្លួនយើង ដែលការជ្រើសរើសទាំងនោះ ពុំបង្ខំយើងឡើយ ។
ការកំណត់ភាពពិតដ៏គ្មានទីបញ្ចប់អំពីយើងទាំងអស់គ្នានោះគឺថា ពួកយើងគឺជាបុត្ររបស់មាតាបិតាសួគ៌ ដែលយើងបានកើតមកលើផែនដីនេះក្នុងគោលបំណងមួយ ហើយបានកើតមកជាមួយនឹងជោគវាសនាសួគ៌ា ។ ពេលណាមានការយល់ឃើញណាមួយផ្សេងទៀត មិនថាវាជាអ្វីនោះទេ មកជ្រៀតនៅលើផ្លូវនៃការកំណត់ភាពពិតដ៏គ្មានទីបញ្ចប់របស់យើង លំដាប់នោះវានឹងបំផ្លិចបំផ្លាញ ហើយនាំយើងទៅតាមមាគ៌ាដែលខុសឆ្គង ។
កិច្ចការសាធារណៈ ៖ លោកទាំងពីរ បានលើកឡើងពីសេចក្ដីអាណិតអាសូរ ហើយថា អារម្មណ៍បែបនេះ គឺត្រូវការដើម្បីឲ្យមានក្ដីអាណិតអាសូរ ។ ចូរយើងត្រឡប់ទៅអ្វី ដែលយើងបានពិភាក្សាពីមុន ហើយសន្មត់ថា វាជារយៈពេលពីរបីឆ្នាំក្រោយមក ។ ការសន្ទនាជាមួយនឹងកូនប្រុសរបស់ខ្ញុំ អ្វីដែលយើងខិតខំធ្វើ ដើម្បីស្រឡាញ់កូនប្រុសរបស់យើង ហើយរក្សាគាត់ឲ្យនៅក្នុងសាសនាចក្រនោះ ពុំបានដោះស្រាយអ្វីដែលគាត់មើលឃើញថាជារឿងសំខាន់នោះទេ —ដែលគាត់ពុំអាចទប់អារម្មណ៍គាត់បានឡើយ ។ ឥឡូវគាត់បានប្រាប់យើងថា គាត់នឹងចាកចេញពីផ្ទះហើយ ។ គាត់គ្រោងនឹងទៅរស់នៅជាមួយមិត្តភក្តិខ្ទើយរបស់គាត់ ។ គាត់ចចេសរឹងរូសថានឹងទៅ ។ តើការឆ្លើយតបដ៏ត្រឹមត្រូវរបស់ឪពុកម្ដាយ ដែលជាពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ ចំពោះស្ថានភាពដូចនោះ គួរតែមានជាយ៉ាងណាទៅ ?
អែលឌើរ អូក ៖ ចំពោះខ្ញុំ ឪពុកម្ដាយពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ មានទំនួលខុសត្រូវមួយ ផ្ដល់ក្ដីស្រឡាញ់ និង ភាពទន់ភ្លន់ ដើម្បីបញ្ជាក់អះអាងពីការបង្រៀនរបស់ព្រះអម្ចាស់ តាមរយៈពួកព្យាការីរបស់ទ្រង់ថា ទង្វើដែលគាត់ហៀបនឹងប្រព្រឹត្តនោះគឺជាអំពើបាប ។ ទន្ទឹមនឹងការបញ្ជាក់អះអាងពីក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងបន្តមានចំពោះគាត់ និង ការបញ្ជាក់អះអាងថា ក្រុមគ្រួសារនេះបន្តលាតដៃទទួលយកគាត់ នោះខ្ញុំគិតថា វានឹងជាការណ៍ល្អ ដើម្បីរំឭកជាមួយគាត់នូវរឿងដូចខាងក្រោម ដែលជាសេចក្ដីថ្លែងរបស់គណៈប្រធានទីមួយក្នុងឆ្នាំ 1991 ថា ៖ « ច្បាប់នៃក្រមសីលធម៌របស់ព្រះអម្ចាស់ គឺហាមរួមដំណេកនៅក្រៅអាពាហ៍ពិពាហ៍ពេញច្បាប់ និង ភាពស្មោះត្រង់ក្នុងរង្វង់អាពាហ៍ពិពាហ៍ឡើយ ។ ទំនាក់ទំនងខាងផ្លូវភេទ មានត្រឹមត្រូវតែរវាងសា្វមី និង ភរិយា ដែលបង្ហាញយ៉ាងត្រឹមត្រូវនៅក្នុងចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍តែប៉ុណ្ណោះ ។ ការប្រព្រឹត្តអំពើខាងផ្លូវភេទផ្សេងទៀតណាមួយ មានរួមទាំងសេចក្តីកំផឹត សាហាយស្មន់ និង ឥរិយាបថស្រឡាញ់ភេទប្រុសៗ និងស្រីៗដូចគ្នា គឺជាអំពើបាប ។ អស់អ្នកណាដែលជំនះធ្វើនូវទង្វើដូច្នេះ ឬ ជះឥទ្ធិពលដល់អ្នកដទៃឲ្យធ្វើដូចគ្នានោះដែរ គឺត្រូវស្ថិតនៅក្រោមការដាក់វិន័យរបស់សាសនាចក្រ » ។
ការទទួលខុសត្រូវចម្បងរបស់ខ្ញុំ ក្នុងនាមជាឪពុក គឺត្រូវបា្រកដថា កូនបានយល់ពីបញ្ហានេះ ហើយបន្ទាប់មក និយាយទៅកាន់គាត់ថា « កូនប្រុស បើកូនជ្រើសរើសដោយចេតនា ដើម្បីចូលរួមនឹងឥរិយាបថប្រភេទនេះទៀត ក៏កូននៅតែជាកូនប្រុសរបស់ប៉ាដែរ ។ ដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ មានព្រះចេស្ដាល្មមនឹងជួយបាន និង លាងសម្អាតកូន ប្រសិនបើកូនប្រែចិត្ត ហើយលះបង់នូវឥរិយាបថ ដែលពោរពេញដោយអំពើបាបរបស់កូនចោលនោះ ប៉ុន្តែប៉ា សុំលើកទឹកចិត្តកូនថា កុំដើរចូលទៅតាមផ្លូវនោះសោះឡើយ ព្រោះថាការប្រែចិត្ត ពុំងាយស្រួលឡើយ ។ កូនកំពុងតែចាប់ផ្ដើមនៅលើផ្លូវនៃទង្វើមួយ ដែលនឹងធ្វើឲ្យកូន អសមត្ថភាពក្នុងការប្រែចិត្តកូនហើយ ។ វានឹងគ្របបាំងការយល់ដឹងពីអ្វីដែលមានសារៈសំខាន់ក្នុងជីវិតរបស់កូន ។ នៅទីបំផុត វាអាចនឹងទាញកូនទៅកាន់តែឆ្ងាយ ដែលកូនពុំអាចត្រឡប់ថតក្រោយវិញបានឡើយ ។ សូមកុំទៅតាមផ្លូវអី ។ ប៉ុន្តែបើកូនជ្រើសដើរតាមផ្លូវនោះ ពួកយើង នឹងព្យាយាមជួយកូនជានិច្ច ហើយនាំកូនត្រឡប់មកនៅលើផ្លូវនៃភាពរីកចម្រើនវិញ ។
អែលឌើរ វីកមែន ៖ របៀបមួយដើម្បីអានព្រះគម្ពីរមរមន គឺអានវាដូចជាសៀវភៅនៃការប្រាស្រ័យទាក់ទងរវាងឪពុក និង កូន ។ ការប្រាស្រ័យទាក់ទងមួយចំនួនទាំងនោះ គឺមានភាពវិជ្ជមានណាស់ ហើយវាបន្ថែមកម្លាំងដល់ឪពុកនៃកូនប្រុសម្នាក់នោះ ។ ជួនកាល ប្រាស្រ័យទាក់ទងមួយចំនួននោះ គឺជាឱកាសដែលឪពុក ត្រូវប្រាប់ដល់កូនប្រុសម្នាក់របស់គាត់ ឬ កូនប្រុសទាំងឡាយរបស់គាត់ថា ផ្លូវដែលពួកគេកំពុងតែដើរនោះ ពុំត្រឹមត្រូវចំពោះព្រះនេត្រព្រះឡើយ ។ ការណ៍ទាំងអស់ វាតម្រូវឲ្យធ្វើឡើងដោយវិញ្ញាណនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់ និង ស្វាគមន៍ ដូចដែលអែលឌើរ អូក បានលើកឡើងថា ‹ កូននៅតែជាកូនប្រុសរបស់ប៉ា › ។ មានភាសិតបុរាណមួយ ដែលត្រឹមត្រូវយ៉ាងខ្លាំង សម្រាប់ឪពុកម្ដាយគ្រប់រូប ដែលវាពោលថា ‹ អ្នកមិនបរាជ័យឡើយ លុះត្រាតែអ្នកឈប់ព្យាយាម › ។ ខ្ញុំគិតថាវាមានន័យទាំងពីរ ទាំងនៅក្នុងន័យថា ជាការឈ្លាតយកឱកាសល្អដើម្បីបង្រៀនកូនម្នាក់ពីផ្លូវត្រូវ ប៉ុន្តែត្រូវប្រាកដថា ពួកគេដឹងថាអ្នកស្រឡាញ់ពួកគេ ជាងអ្វីទាំងអស់ ។
កិច្ចការសាធារណៈ ៖ នៅត្រង់ចំណុចណា ដែលការបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់នោះ ផ្លាស់ប្ដូរទៅជាការទទួលឥរិយាបថដោយអចេតនាបែបនោះ ? ប្រសិនបើកូនប្រុសនោះនិយាយថា ‹ អញ្ជឹង បើប៉ាស្រឡាញ់កូន តើកូនអាចយកដៃគូរបស់កូនមកលេងផ្ទះយើងបានឬទេ ? តើពួកយើងអាចមកលេងនៅថ្ងៃបុណ្យបានឬទេ ? តើលោកថ្លឹងថ្លែងពីរឿងនោះយ៉ាងដូចម្ដេចទៅ ឧទាហរណ៍ កង្វល់សម្រាប់កូនឯទៀតនៅក្នុងផ្ទះផងដែរនោះ ?
អែលឌើរ អូក ៖ នោះគឺជាការសម្រេចចិត្តមួយ ដែលត្រូវតែធ្វើឡើងជាបុគ្គល ដោយអ្នកដែលទទួលបន្ទុក ដោយការអំពាវនាវទៅព្រះអម្ចាស់សុំការបំផុសគំនិត ។ ខ្ញុំអាចនឹកគិតថា ភាគច្រើន ឪពុកម្ដាយនឹងនិយាយថា ‹ សូមកូនកុំធ្វើដូច្នោះអី ។ សូមកូនកុំឲ្យប៉ាម៉ាក់នៅក្នុងស្ថានភាពនោះអី › ។ ប្រាកដណាស់ បើកូនៗនៅក្នុងផ្ទះ អាចនឹងទទួលរងនូវឥទ្ធិពលនៃគំរូបែបនេះ នោះចម្លើយ គឺទំនងជាដូច្នោះហើយ ។ វានឹងមានកត្តាផ្សេងទៀតផងដែរ ដែលនឹងធ្វើឲ្យមានចម្លើយដូចគ្នានេះនោះដែរ ។
ខ្ញុំក៏អាចនឹកគិតផងដែរពីកាលៈទេសៈមួយចំនួន ដែលនឹងអាចឆ្លើយថា ‹ មកបាន តែពុំអាចនៅគេងយប់បានឡើយ ។ ចូរកុំគិតថាវាជាផ្ទះសំណាក់ដែលអាចស្នាក់នៅយូរបានឡើយ ។ ចូរកុំរំពឹងឲ្យយើងនាំកូនចេញទៅក្រៅ ហើយណែនាំឲ្យមិត្តភក្តិយើងស្គាល់ ឬ ប្រឈមមុខនឹងស្ថានភាពជាសាធារណៈ ដែលនឹងសបញ្ជាក់ឲ្យឃើញថា យើងទទួលស្គាល់ « ដៃគូ » របស់កូននោះឡើយ ។
មានស្ថានភាពខុសគ្នាជាច្រើន វាមិនអាចទៅរួចទេ ដែលផ្ដល់ចម្លើយមួយឆ្លើយចំពោះសំណួរគ្រប់យ៉ាងនោះ ។
អែលឌើរ វីកមែន ៖ វាពិបាកនឹងនឹកគិតពីស្ថានភាពណាផ្សេងដែលលំបាកជាងនេះ សម្រាប់ឪពុកម្ដាយប្រឈមមុខណាស់ ។ វាគឺជាករណីមួយនៃករណីរើសអើង ។ រឿងតែមួយដែលខ្ញុំចង់បន្ថែមលើអ្វីដែលអែលឌើរ អូក ទើបតែបានមានប្រសាសន៍នោះគឺថា ខ្ញុំគិតថា វាសំខាន់ណាស់ ក្នុងនាមជាឪពុកម្ដាយ ដើម្បីចៀសពីអន្ទាក់ដ៏ធំមួយ ដែលកើតឡើងចេញពីភាពតានតឹងរបស់មនុស្សម្នាក់ចំពោះស្ថានភាពនេះ ។
ខ្ញុំចង់សំដៅទៅលើការផ្លាស់ពីការការពារមាគ៌ារបស់ព្រះអម្ចាស់ ទៅជាការការពារដល់ដំណើរជីវិតរបស់កូនម្នាក់ដែលប្រព្រឹត្តខុស ទាំងគាត់ និងអ្នកដទៃទៀត ។ ប្រាកដណាស់ថា មាគ៌ារបស់ព្រះអម្ចាស់ គឺត្រូវស្រឡាញ់ដល់អ្នកប្រព្រឹត្តបាប ខណៈដែលអ្នកកាត់ទោសដល់អំពើបាប ។ រឿងនោះ គឺថា យើងបន្តបើកទ្វារផ្ទះ និង ដួងចិត្ត និង លាតដៃរបស់យើងចំពោះកូនៗរបស់យើង ប៉ុន្តែរឿងនោះ មិនចាំបាច់ត្រូវយល់ស្របតាមមាគ៌ាជីវិតរបស់ពួកគេឡើយ ។ តែពុំមែនមានន័យថា យើងចាំបាច់ត្រូវប្រាប់គេជាដរាបថា មាគ៌ាជីវិតរបស់គេពុំត្រឹមត្រូវនោះទេ ។ ហើយវាជាកំហុសកាន់តែធ្ងន់ ពេលអ្នកទៅគាំទ្រកូននៅពេលនេះ ព្រោះថា វាពុំជួយដល់កូន និងឪពុកម្ដាយនោះទេ ។ បុព្វហេតុនៃទង្វើនោះ បទពិសោធន៍នោះ គឺស្ទើរតែនាំបុគ្គលទាំងសងខាងចាកឆ្ងាយពីមាគ៌ារបស់ព្រះអម្ចាស់ទៅហើយ ។
អែលឌើរ អូក ៖ និយាយអំពីបុគ្គល និង គ្រួសារទាំងឡាយ ដែលកំពុងតែពុះពារនឹងបញ្ហាគ្រប់ប្រភេទ នោះពួកលោកបានមានប្រសាសន៍ថា « យើងសូមលើកទឹកចិត្តដល់ពួកអ្នកដឹកនាំសាសនាចក្រ និង សមាជិក ឈោងទៅជួយដោយក្ដីស្រឡាញ់ និង ការយោគយល់ចំពោះអស់អ្នកដែលកំពុងតែពុះពារនឹងបញ្ហាទាំងនេះ » ។ ប្រាកដណាស់ បើយើងត្រូវបានទូន្មានក្នុងនាមសមាជិកសាសនាចក្រទាំងមូល ឲ្យឈោងទៅជួយដោយក្ដីស្រឡាញ់ និង ការយោគយល់ចំពោះ ‹ អស់អ្នកដែលកំពុងតែពុះពារនឹងបញ្ហាទាំងនោះ › កាតព្វកិច្ចនោះ គឺធ្លាក់ទៅលើឪពុកម្ដាយដែលមានកូនៗកំពុងតែពុះពារនឹងបញ្ហាទាំងនេះជាពិសេសបំផុត … ព្រមទាំងធ្លាក់ទៅលើកូនៗដែលមានឥរិយាបថដែលពេញដោយអំពើបាប ក៏ចូលរួមនឹងបញ្ហាទាំងនេះដែរ ។
កិច្ចការសាធារណៈ ៖ តើការបដិសេធកូនចោល អាចកើតមានឬទេ ពេលឪពុកម្ដាយមួយចំនួន ដល់កម្រិតណាមួយនោះ មានប្រតិកម្ម ពេលកូនៗរបស់ពួកគេពុំធ្វើដូចជាអ្វីដែលពួកគេរំពឹងទុកនោះ ? ជួនកាល តើវាងាយស្រួលឬទេ ដើម្បី ‹ ឈប់ខ្វល់ខ្វាយ › លើបញ្ហានោះ ជាជាងដោះស្រាយ ?
អែលឌើរ អូក ៖ ប្រាកដណាស់ យើងលើកទឹកចិត្តឪពុកម្ដាយកុំឲ្យបន្ទោសដល់ខ្លួនឯង ហើយយើងលើកទឹកចិត្តដល់សមាជិកសាសនាចក្រទាំងឡាយ កុំឲ្យបន្ទោសដល់ឪពុកម្ដាយ ដែលមានស្ថានភាពនេះ ។ យើងគប្បីចងចាំថា គ្មានយើងណាម្នាក់ដែលល្អគ្រប់លក្ខណ៍នោះទេ ហើយក៏គ្មានយើងណាម្នាក់ មានកូនដែលមានឥរិយាបថល្អ ស្របទៅតាមអ្វីដែលយើងចង់ឲ្យពួកគេធ្វើ នៅក្នុងគ្រប់ស្ថានភាពនោះដែរ ។
យើងមានចិត្តអាណិតអាសូរជាខ្លាំងពន់ពេកចំពោះឪពុកម្ដាយ ដែលមានក្ដីស្រឡាញ់ និង ការពារដល់កូនៗខ្លួនដែលមានបញ្ហានោះ ដែលបាននាំពួកគេទៅក្នុងស្ថានភាពមួយចំនួន ដែលទាស់នឹងសាសនាចក្រ ។ ខ្ញុំសង្ឃឹមថាព្រះអម្ចាស់នឹងមានក្ដីមេត្តាករុណាចំពោះឪពុកម្ដាយ ដែលមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះកូនៗរបស់ពួកគេ បានបណ្ដាលឲ្យពួកគេធ្លាក់ចូលក្នុងអន្ទាក់មួយនេះ ។
កិច្ចការសាធារណៈ ៖ ចូរយើងងាកមកវិញម្ដងទៀត ។ ឥឡូវនេះ កូនប្រុសរបស់ខ្ញុំ បានឈប់ទៅព្រះវិហារជាមួយយើងទៀតហើយ ។ វាហាក់បីដូចជា គ្មានសង្ឃឹមថាគាត់នឹងត្រឡប់មកវិញឡើយ ។ ឥឡូវនេះ គាត់ប្រាប់ខ្ញុំថា គាត់គ្រោងនឹងធ្វើដំណើរទៅប្រទេស កាណាដា ជាប្រទេសដែលអនុញ្ញាតឲ្យមានការរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ភេទដូចគ្នា ។ គាត់ទទួចថា គាត់យល់ស្របថា ទំនាក់ទំនងស្នេហាអាពាហ៍ពិពាហ៍បែបនោះសំខាន់ ។ គាត់ពុំប្រព្រឹត្តផ្ទុយសីលធម៌ឡើយ គាត់មានទំនាក់ទំនងមួយ ។ គាត់ និង ដៃគូរបស់គាត់ មានបំណងចង់មានទំនាក់ទំនងនោះអស់មួយជីវិតរបស់ពួកគេ ។ គាត់ពុំយល់ថា ហេតុអ្វីក៏សាសនាចក្រពុំអាចទទួលស្គាល់ការតាំងចិត្តពេញមួយជីវិតនោះដូច្នេះ នៅពេលដែលសង្គម ហាក់ដូចជាអបអរនឹងផ្លូវនោះរួចហើយហ្នឹង ។ ជាថ្មីម្ដងទៀត បើខ្ញុំជាឪពុកពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយម្នាក់ តើខ្ញុំរំពឹងថានឹងប្រាប់គាត់អ្វីខ្លះ ?
អែលឌើរ វីកមែន ៖ ជាដំបូង អាពាហ៍ពិពាហ៍ពុំមែនជារឿងនយោបាយ ក៏ពុំមែនជារឿងគោលនយោបាយសង្គមដែរ ។ អាពាហ៍ពិពាហ៍ ត្រូវបានកំណត់ន័យដោយព្រះអម្ចាស់ទ្រង់ផ្ទាល់ ។ វាគឺជាស្ថាបនមួយ ដែលត្រូវបានធ្វើឡើងក្នុងពិធីដោយសិទ្ធិអំណាចបព្វជិតភាពនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ [ ហើយ ] ខ្ពង់ខ្ពស់ហួសលើលោកិយនេះ ។ វាមានសារៈសំខាន់ដ៏ជ្រាលជ្រៅ … ជាគោលលទ្ធិស្នូលមួយនៃដំណឹងល្អរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ក្នុងគ្រប់គោលបំណងនៃការបង្កបង្កើតនៃភពផែនដីនេះ ។ មនុស្សម្នាក់ ពិបាកនឹងឆ្លងទំព័រទីមួយនៃគម្ពីរលោកុប្បត្តិ ដោយពុំអានឲ្យច្បាស់លាស់នោះណាស់ ។ វាពុំមែនជាស្ថាបនមួយ ដែលអាចផ្លាស់ប្ដូរដោយមនុស្សលោកបានទេ ហើយច្បាស់ណាស់ថា វាពុំអាចផ្លាស់ប្ដូរដោយអ្នកទាំងឡាយដែលកំពុងធ្វើវាយ៉ាងសាមញ្ញ ដើម្បីគោលបំណងផ្ទាល់ខ្លួនគេនោះឡើយ ។ គ្មានរឿង ដែលគេហៅថា អាពាហ៍ពិពាហ៍ភេទដូចគ្នានោះ នៅក្នុងព្រះនេត្រព្រះឡើយ ។ ឥរិយាបថស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នាគឺជា ហើយនឹងនៅតែជាអំពើបាប គួរឲ្យខ្ពើមឆ្អើមចំពោះព្រះអម្ចាស់ដដែល ។ ការចាត់ទុកថា វាជាអ្វីមួយផ្សេង ដោយតម្លៃនិយមន័យខាងនយោបាយមួយចំនួននោះ ពុំអាចផ្លាស់ប្ដូរភាពពិតវាបាននោះទេ ។
អែលឌើរ អូក ៖ របៀបមួយទៀត ដើម្បីនិយាយបានដូចគ្នានេះ គឺថា សភានៅក្នុងប្រទេស កាណាដា និង សមាជ រដ្ឋ វ៉ាស៊ីនតោន ពុំមានសិទ្ធិអំណាចលុបបំបាត់ចោលបទបញ្ញត្តិទាំងឡាយរបស់ព្រះ ឬ ផ្លាស់ប្ដូរ ឬ កែប្រែវា ទៅតាមរបៀបណាមួយឡើយ ។
កិច្ចការសាធារណៈ ៖ នៅលើគេហទំព័រមនុស្សប្រុសប្រតិព័ទ្ធភេទដូចគ្នាមួយចំនួន មានអ្នកដែលជជែករកហេតុផលថា ឥរិយាបថប្រតិព័ទ្ធភេទដូចគ្នាថា វាពុំត្រូវបានហាមឃាត់ជាក់លាក់ នៅក្នុងព្រះគម្ពីរបរិសុទ្ធ ជាពិសេសនោះ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ។ មានអ្នកខ្លះបានជជែករកហេតុផលថា សេចក្ដីមេត្តាករុណា និង សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទចំពោះមនុស្សលោក ទទួលយកនូវទំនាក់ទំនងប្រភេទនេះ ។ ចុះតើការបង្រៀនរបស់សាសនាចក្រអំពីរឿងនោះ មានជាយ៉ាងណាដែរ ?
អែលឌើរ វីកមែន ៖ មានរឿងមួយ ចំពោះអ្នកទាំងឡាយដែលពោលអះអាងបែបនោះ គឺចាំបាច់ត្រូវអានព្រះគម្ពីរបរិសុទ្ធពួកគេឲ្យកាន់តែយកចិត្តទុកដាក់ជាងនេះ ។ ប៉ុន្តែលើសពីនោះ វាប្រៀបដូចជា ផ្លែប៉ោម និង ផ្លែក្រូច សំដៅទៅលើសេចក្ដីស្រឡាញ់ ដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានមានចំពោះមនុស្សលោកគ្រប់គ្នា គ្រប់មនុស្ស ទាំងបុរស និង ស្ត្រី និង កូនក្មេង ដោយនូវគោលលទ្ធិដែលទាក់ទងនឹងអាពាហ៍ពិពាហ៍ ។
តាមពិត ព្រះអង្គសង្គ្រោះ បានចេញព្រះរាជឱង្កាមួយស្ដីពីអាពាហ៍ពិពាហ៍ ទោះជានៅក្នុងបរិបទខុសគ្នាយ៉ាងណាក្ដី ។ «រួចហើយ ក៏ មាន បន្ទូលថា ដោយ ហេតុ នោះ បាន ជា មាន មនុស្ស ប្រុស នឹង លា ចេញពី ឪពុកម្ដាយ ទៅ នៅ ជាប់ នឹង ប្រពន្ធ ហើយ អ្នក ទាំងពីរនោះ នឹង ត្រឡប់ ជា សាច់ តែ មួយ សុទ្ធ?កុំឲ្យនរណាពង្រាត់មនុស្ស ដែលព្រះទ្រង់បានផ្សំផ្គុំគ្នាឡើយ » ។
ជាធម្មតាយើងគិតអំពីការបង្ហាញនោះនៅក្នុងបរិបទនៃមនុស្សពីរនាក់ គឺបុរសម្នាក់ និង ស្ត្រីម្នាក់ ត្រូវរៀបការនឹងគ្នា ហើយមិនសមហេតុផលឡើយ ដែលមាននរណាម្នាក់មកការព្យាយាមបំបែកបំបាក់ពួកគេនោះ ។ ខ្ញុំគិតថា វាមានអត្ថន័យកាន់តែទូលំទូលាយមួយ នៅក្នុងការយល់ដឹងខាងគោលលទ្ធិ ។ អាពាហ៍ពិពាហ៍រវាងបុរសម្នាក់ និង ស្ត្រីម្នាក់ គឺប្រាប់យ៉ាងច្បាស់លាស់នៅក្នុងការបង្រៀនរបស់ព្រះគម្ពីរបរិសុទ្ធ ក្នុងគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ក៏ដូចជាក្នុង [ គម្ពីរសញ្ញា ] ថ្មីដែរ ។ ជនណាដែលព្យាយាមបដិសេធការបង្រៀននេះ គឺដូចជាប្រឆាំងនឹងអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ បានបង្រៀនផ្ទាល់ផងដែរ ។ វាសំខាន់ដើម្បីចាំក្នុងចិត្តនូវភាពខុសគ្នារវាងសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះយេស៊ូវ និង និយមន័យនៃគោលលទ្ធិរបស់ទ្រង់ និង និយមន័យនៃគោលលទ្ធិ ដែលចេញមកពីពួកសាវក និង ពួកព្យាការីរបស់ព្រះអម្ចាស់ យេស៊ូវគ្រីស្ទ ទាំងនៅសម័យបុរាណ និង បច្ចុប្បន្ន ។
កិច្ចការសាធារណៈ ៖ ចុះបើមានអ្នកដែលនឹងនិយាយថា « បាទ វិញនោះ ។ ពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយមានសិទ្ធិជឿលើអ្វីដែលពួកគេពេញចិត្ត ។ បើអ្នកពុំជឿលើការរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ភេទដូចគ្នា នោះវាមិនអីទេសម្រាប់អ្នក ។ ប៉ុន្តែ ហេតុអ្វីព្យាយាមដាក់កំហិតលើឥរិយាបទមនុស្សដទៃ ដែលពុំជាប់ពាក់ព័ន្ធនឹងសេចក្ដីជំនឿរបស់អ្នកទៅវិញ ជាពិសេសនៅពេលប្រទេសមួយចំនួននៅទ្វីបអឺរ៉ុប គេបានអនុមតិឲ្យមានអាពាហ៍ពិពាហ៍ប្រភេទនេះស្របច្បាប់ទៅហើយនោះ ? ហេតុអ្វីពុំគ្រាន់តែនិយាយថា ‹ ស្របទៅតាមគោលលទ្ធិ យើងពុំយល់ព្រមនឹងអាពាហ៍ពិពាហ៍ប្រភេទនេះ សម្រាប់សមាជិករបស់យើងទេ › រួចវាជាការស្រេចទៅហើយ ។ ជឧទាហរណ៍ ហេតុអ្វីក៏មានការប្រឆាំង ដើម្បីឲ្យមានវិសោធនកម្មច្បាប់រដ្ឋធម្មនុញ្ញ [ នៅក្នុងសហរដ្ឋអាមេរិក ] ដូច្នេះ ?
អែលឌើរ វីកមែន ៖ ពួកយើងពុំព្យាយាមដាក់កំហិតលើមនុស្សនោះទេ ប៉ុន្តែការយល់ថា ‹ អ្វីដែលកើតឡើងនៅក្នុងផ្ទះរបស់អ្នក ពុំប៉ះពាល់ដល់អ្វីដែលកើតឡើងនៅក្នុងផ្ទះរបស់ខ្ញុំ › ស្ដីអំពីប្រធានបទនៃស្ថាបននៃអាពាហ៍ពិពាហ៍ អាចនឹងជាការបញ្ឆោតនៃអ្នកដែលគាំទ្រអាពាហ៍ពិពាហ៍ភេទដូចគ្នាទេ នៅទីបំផុតនោះ ។
មនុស្សមួយចំនួនលើកកម្ពស់លើគំនិតយោបល់ ដែលថា អាចមានអាពាហ៍ពិពាហ៍ពីរប្រភេទ ដែលនៅរួមគ្នា មួយគឺអ្នកប្រតិព័ទ្ធភេទផ្ទុយគ្នា និង មួយទៀត គឺអ្នកប្រតិព័ទ្ធភេទដូចគ្នា ដោយគ្មានផលវិបាកណាកើតឡើងទេ ។ ភាពពិតនោះគឺថា ក្នុងនាមជាស្ថាបនមួយ អាពាហ៍ពិពាហ៍ ក៏ដូចជាស្ថាបនដទៃទៀតទាំងអស់ដែរ អាចមាននិយមន័យតែមួយគត់ ដោយគ្មានការកែប្រែចារិកនៃស្ថាបននោះឡើយ ។ ដូច្នេះពុំអាច មានភាពរួមគ្នានៃអាពាហ៍ពិពាហ៍ពីរប្រភេទបានទេ ។ ក៏ពុំមានអាពាហ៍ពិពាហ៍ ដែលឥឡូវនេះ វាត្រូវបានគេកំណត់ ហើយបានកំណត់ដោយព្រះអម្ចាស់ ឬ ជាអ្វីដែលគេអាចហៅឈ្មោះថា អាពាហ៍ពិពាហ៍គ្មានភេទនោះទេ ។ នៅទីបំផុត គឺវាគួរឲ្យស្អប់ខ្ពើមចំពោះព្រះ ដូចដែលយើងបានពិភាក្សារួចមកហើយថា គឺទ្រង់ផ្ទាល់ បានអំពីអាពាហ៍ពិពាហ៍ថាជាអ្វីនោះ —គឺរវាងបុរសម្នាក់ និង ស្ត្រីម្នាក់ ។
ហេតុដូច្នេះហើយ ការឲ្យនិយមន័យសារឡើងវិញអំពីស្ថាបននោះ វាកំណត់ន័យសារឡើងវិញចំពោះមនុស្សគ្រប់គ្នា — ពុំមែនសម្រាប់តែអ្នកដែលព្យាយាម មានអាពាហ៍ពិពាហ៍ភេទដូចគ្នាប៉ុណ្ណោះនោះទេ ។ វាក៏បដិសេធនិយមន័យដែលព្រះអម្ចាស់ផ្ទាល់បានប្រទានឲ្យផងដែរ ។
អែលឌើរ អូក ៖ មានចំណុចមួយទៀត ដែលអាចលើកឡើងនៅត្រង់កន្លែងនេះ ។ ចូរកុំភ្លេចថា អស់រយៈពេលរាប់ពាន់ឆ្នាំកន្លងមកហើយ ស្ថាបនអាពាហ៍ពិពាហ៍ គឺបានមានរវាងបុរសម្នាក់ និង ស្ត្រីម្នាក់ ។ មានប្រទេសក្នុងចំនួនកំណត់មួយ ពុំមាននូវអាពាហ៍ពិពាហ៍រវាងបុគ្គលដែលមានភេទដូចគ្នានោះឡើយ ទើបតែថ្មីៗនេះទេ ។ ភ្លាមៗនោះ យើងត្រូវប្រឈមមុខនឹងការប្រកាសថា ទម្លាប់របស់មនុស្សលោកដែលមានរាប់ពាន់ឆ្នាំមកហើយនោះ គួរតែទុកមួយអន្លើសិន ដ្បិតយើងពុំចង់រើសអើងឡើយ ទំនាក់ទំនងនឹងស្ថាបនអាពាហ៍ពិពាហ៍ ។ នៅពេលការប្រកាសនោះ បានធ្វើឡើង បន្ទុកនៃការបង្ហាញថា ជំហាននេះនឹងពុំធ្វើឲ្យអន្តរាយដល់ប្រាជ្ញា និង ស្ថេរភាពនៃទម្លាប់ ដែលមានរាប់សហស្សវត្សមកហើយនោះ បានធ្លាក់ទៅលើអ្នកដែលធ្វើការផ្លាស់ប្ដូរនោះ ។ តែមានសំណួរ ត្រូវបានចោទសួរឡើង ហើយបញ្ហា ត្រូវបានលើកឡើង ដូចជាថា អ្នកដែលជឿលើអាពាហ៍ពិពាហ៍រវាងបុរសម្នាក់ និង ស្ត្រីម្នាក់ មានបន្ទុកនៃការបង្ហាញថា វាពុំគួរត្រូវបានបន្តទៅដល់ស្ថានភាពណាផ្សេងទៀតនោះទេ ។
កិច្ចការសាធារណៈ ៖ មានមនុស្សដែលនឹងនិយាយថា រឿងនោះ អាចនឹងអនុវត្តបានល្អ តែនៅក្នុងឆ្នាំ 1950 ឬ ឆ្នាំមុនសតវត្សទី 21 ប៉ុណ្ណោះ ។ បើលោកមើលទៅប្រទេសមួយចំនួននៅអឺរ៉ុប ជាឧទាហរណ៍ អាពាហ៍ពិពាហ៍តាមប្រពៃណី បានចុះថយយ៉ាងឆាប់រហ័ស ដែលវាពុំមានបទដ្ឋានទៀតឡើយ ។ បើអាពាហ៍ពិពាហ៍នៅតវិវត្ត តើយើងត្រូវទប់ទល់នឹងការផ្លាស់ប្ដូរខាងសង្គមដូចនោះដែរឬទេ ?
អែលឌើរ អូក ៖ ការជជែកវែកញែកនោះ បានធ្វើឲ្យខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍ពីអ្វីមួយដែលស្រដៀងទៅនឹងភាពពិតដែលថា យើងយល់ស្របថា អ្នកជំងឺគាត់ឈឺ ហើយឈឺកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរ ដូច្នេះយើងគប្បីអនុញ្ញាតឲ្យមានការផ្ដាច់ជីវិតគាត់ទៅ ។ ការបញ្ចប់ជីវិតអ្នកជំងឺភ្លាម គឺវាស្មើទៅនឹងការកែប្រែស្ថាបនអាពាហ៍ពិពាហ៍ដ៏ធំ ដែលនឹងនាំមក ដោយអាពាហ៍ពិពាហ៍មនុស្សភេទដូចគ្នាដែរ ។
កិច្ចការសាធារណៈ ៖ លោកបានមានប្រសាសន៍អំពីមហន្តរាយ ដែលអាចធ្លាក់មកលើសង្គម ដោយការឲ្យនិយមន័យឡើងវិញអំពីអាពាហ៍ពិពាហ៍ ។ តើលោកនឹងមានប្រសាសន៍យ៉ាងដូចម្ដេច ទៅកាន់មនុស្សដែលប្រកាសថា ៖ « ខ្ញុំស្គាល់មនុស្សប្រុសប្រតិព័ទ្ធភេទដូចគ្នា ដែលមានការតាំងចិត្តក្នុងទំនាក់ទំនងមួយយូរអង្វែង ។ ពួកគេជាមនុស្សអស្ចារ្យណាស់ ។ ពួកគេស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក ។ តើវានឹងមានមហន្ដរាយ ធ្លាក់មកលើអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់ខ្ញុំ ដែលជាការរៀបការនឹងមនុស្សមានភេទផ្ទុយគ្នានេះអ្វីខ្លះទៅ បើខ្ញុំអនុញ្ញាតឲ្យពួកគេខ្ទើយមាននូវ ‹ ពិធី › ដូចគ្នានេះ › ?
អែលឌើរ វីកមែន ៖ ខ្ញុំសូមនិយាយម្ដងទៀតនូវអ្វីដែលខ្ញុំបានលើកឡើងពីមុននេះ ។ ខ្ញុំជឿថា ការឈ្លោះប្រកែកនោះ គឺជារឿងពុំស្មោះត្រង់យ៉ាងប្រាកដ ពីព្រោះថា អាពាហ៍ពិពាហ៍ គឺជាពិធីផ្សំផ្គុំមួយ ។ អាពាហ៍ពិពាហ៍ មានន័យថា ជាទំនាក់ទំនងដែលបានប្ដេជ្ញាចិត្ត អនុមតិយ៉ាងស្របច្បាប់រវាងបុរសម្នាក់ និង ស្ត្រីម្នាក់ ។ នោះហើយ គឺជាអត្ថន័យរបស់វា ។ នោះហើយ គឺជាអត្ថន័យរបស់វា ដែលមាននៅក្នុងវិវរណៈ ។ នោះហើយគឺជាអត្ថន័យរបស់វា ដែលមាននៅក្នុងច្បាប់ខាងលោកិយ ។ អ្នកពុំអាចមានសហត្ថិភាពនៃពិធីអាពាហ៍ពិពាហ៍ ជាមួយនឹងអ្វីមួយ ដែលគេហៅថាអាពាហ៍ពិពាហ៍ភេទដូចគ្នាបានឡើយ ។ តាមធម្មតា គឺពុំអាចឲ្យន័យដូច្នោះបានឡើយ ។ ត្រង់ចំណុចនោះ ឥឡូវនេះអ្នក ជាស្ថាបនមួយ បានចាប់ផ្ដើមទទួលស្គាល់ទំនាក់ទំនងពិសិដ្ឋស្របច្បាប់មួយ ថាជាទំនាក់ទំនងដ៏តាំងចិត្តមួយ រវាងមនុស្សពីរនាក់ ដែលមានភេទដូចគ្នា នោះអ្នក ឥឡូវនេះ បានកំណត់ន័យនៃស្ថាបននេះសារឡើងវិញហើយ ដោយការមានអាពាហ៍ពិពាហ៍ដែលពុំគិតពីភេទ ។
ដូចដែលយើងបានលើកឡើងនៅក្នុងចម្លើយចំពោះសំណួរផ្សេងទៀត [ អាពាហ៍ពិពាហ៍ពុំគិតពីភេទ ] គឺទទឹងនឹងច្បាប់ព្រះ ទទឹងនឹងព្រះបន្ទូលដែលបានបើកសម្ដែង ។ ក្នុងព្រះគម្ពីរ ទាំងសម័យបុរាណ និង សម័យទំនើប ពុំអាចឲ្យន័យច្បាស់លាស់ជាងនិយមន័យដែលព្រះអម្ចាស់ និង ពួកអ្នកបម្រើរបស់ទ្រង់បានផ្ដល់ឲ្យ ស្ដីអំពីអាពាហ៍ពិពាហ៍ក្នុងគ្រប់គ្រាកាន់កាប់ត្រួតត្រានោះទេ ។
ប៉ុន្តែ វាមានឥទ្ធិពលយ៉ាងខ្លាំងក្នុងរាល់មាគ៌ាខាងលោកិយលើមនុស្សគ្រប់គ្នា ។ រឿងដែលកើតឡើងនៅក្នុងផ្ទះរបស់មនុស្សម្នាក់ ដែលរស់នៅជិតខាង គឺពិតជាមានឥទ្ធិពលយ៉ាងខ្លាំងលើអ្វីដែលកើតឡើងនៅក្នុងផ្ទះរបស់ខ្ញុំ និងរបៀបដែលវាត្រូវបានដោះស្រាយ ។ ការឲ្យយោបល់ថា ពេលប្រឈមមុខនឹងប្រវត្តិសាស្ត្ររាប់ពាន់ឆ្នាំទាំងនេះ និងវិវរណៈរបស់ព្រះ និងប្រវត្តិសាស្ត្រមនុស្សលោកទាំងមូល នោះពួកគេមានសិទ្ធិឲ្យនិយមន័យឡើងវិញពីស្ថាបនទាំងមូលសម្រាប់មនុស្សគ្រប់គ្នានោះ គឺជាការធ្វើខុសដ៏អាក្រក់ និងឥតកោតក្រែងយ៉ាងខ្លាំង ។
អែលឌើរ អូក ៖ ចំណុចមួយទៀតដែលត្រូវលើកឡើង គឺត្រូវលើកឡើងនៅក្នុងសំណួរមួយ ។ បើមនុស្សមួយគូរស់នៅជាមួយគ្នា មានភាពសប្បាយរីករាយ ហើយប្ដេជ្ញាចំពោះគ្នា ចង់ឲ្យទំនាក់ទំនងរបស់ពួកគេ ត្រូវបានហៅថាជាអាពាហ៍ពិពាហ៍ ហេតុអ្វីបានជាគេចង់បានដូចនោះ ? ចូរគិតពីអ្វីដែលពួកគេនិយាយថា ពួកគេមាន ហេតុអ្វីក៏ពួកគេចង់បញ្ចូលវាទៅក្នុងស្ថានភាពអាពាហ៍ពិពាហ៍ស្របច្បាប់ ដែលមានគេឲ្យកិត្តិយស និង ជាទម្លាប់ដែលគេធ្វើអស់រយៈកាលរាប់ពាន់ឆ្នាំមកហើយនោះទៅវិញ ? តើបំណងប្រាថ្នារបស់អ្នកដែលគាំទ្រអាពាហ៍ពិពាហ៍ភេទដូចគ្នា ជាអ្វីទៅ ? បើរឿងនោះអាចត្រូវបាននិយាយយ៉ាងល្អលើមូលដ្ឋានមួយចំនួន ជាជាងការរើសអើង នោះវាពុំមែនជាការជជែកដ៏ល្អមួយទេ វានឹងងាយស្រួលជាង ដើម្បីឆ្លើយសំណួរដែលអ្នកបានចោទសួរ ហើយខ្ញុំគិតថាវានឹងបង្ហាញពីភាពមុតមាំនូវអ្វីដែលយើងបានឮរួចមកហើយនោះ ។
មានសញ្ញាណយ៉ាងច្បាស់អំពីអាពាហ៍ពិពាហ៍ — ដែលមាននូវលទ្ធផលស្របច្បាប់ និង ខាងសង្គម និង ត្រឹមត្រូវតាមច្បាប់ជាក់លាក់ — បើវាត្រូវបានប្រគល់ដល់ទំនាក់ទំនងមួយចំនួនក្រៅពីអាពាហ៍ពិពាហ៍រវាងបុរសម្នាក់ និង ស្ត្រីម្នាក់ នោះវានឹងបំផ្លាញដល់ស្ថាបន ដែលគេគោរពឲ្យតម្លៃអស់ជាច្រើនពាន់ឆ្នាំមកនោះហើយ ។
លើសពីនេះ ប្រសិនបើមនុស្សចង់ធ្វើឲ្យទំនាក់ទំនងជាក់លាក់មួយបានស្របច្បាប់ យើងត្រូវតែប្រុងប្រយ័ត្ន បើទំនាក់ទំនងប្រភេទនោះ ពុំត្រូវបានគេយល់ព្រមអស់រាប់សហវត្សហើយនោះ ។ រំពេចនោះ មានការស្នើសុំ ដើម្បីធ្វើឲ្យវាស្របច្បាប់ ប្រយោជន៍ឲ្យគេអាចមានអារម្មណ៍កាន់តែប្រសើរពីខ្លួនគេ ។ ការជជែកនោះ បង្ហាញឡើងហួសហេតុបន្ដិចហើយ ។ ឧបមាថា មានបុគ្គលម្នាក់រស់នៅក្នុងឥរិយាបថពុំស្របច្បាប់មួយចំនួន ប៉ុន្តែពុំមានអារម្មណ៍ថាស្រណុកចិត្តទេ ។ ( គាត់អាចជាចោរដែលមានជំនាញ ឬ អាចជាអ្នកលក់សេវាកម្មដែលខុសច្បាប់ ឬក៏អ្វីៗផ្សេងទៀត ) ។ តើយើងនឹងចេញទៅ ហើយធ្វើឲ្យឥរិយាបថរបស់គាត់ស្របច្បាប់ ព្រោះតែគាត់ត្រូវបានគេរើសអើងទាស់នឹងជម្រើសខាងអាជីពរបស់គាត់ ឬ ព្រោះតែគាត់ពុំមានអារម្មណ៍ល្អអំពីអ្វីដែលគាត់កំពុងធ្វើ ហើយគាត់ចង់បានគំរូ ‹ ដែលមានអារម្មណ៍ល្អ › ឬ គាត់ចង់ឲ្យឥរិយាបថរបស់គាត់ស្របច្បាប់នៅក្នុងក្រសែភ្នែករបស់សង្គម ឬ គ្រួសាររបស់គាត់ឬទេ ? ខ្ញុំគិតថាចម្លើយគឺថា យើងពុំធ្វើឲ្យឥរិយាបថនោះស្របច្បាប់ ដោយសារមូលហេតុទាំងនោះបានទេ លើកលែងតែវាជាមូលហេតុ ដែលមានការបញ្ចុះបញ្ចូលខ្លាំង ដែលនឹងនាំឲ្យមានការផ្លាស់ប្ដូរស្ថានភាពសព្វថ្ងៃនេះ ។
កិច្ចការសាធារណៈ ៖ តើលោកនឹងបន្តការជជែកដូចគ្នានេះ ជំទាស់នឹងអាពាហ៍ពិពាហ៍ភេទដូចគ្នា នៅក្នុងសហគមន៍ស៊ីវិល ឬអត្ថប្រយោជន៍មួយចំនួនដែលទាបជាងអាពាហ៍ពិពាហ៍នេះឬទេ ?
អែលឌើរ វីកមែន ៖ របៀបមួយដើម្បីគិតពីអាពាហ៍ពិពាហ៍ គឺជាបណ្តុំនៃសិទ្ធិ ដែលទាក់ទងនឹងអត្ថន័យសម្រាប់មនុស្សពីរនាក់រៀបការនឹងគ្នា ។ អ្វីដែលគណៈប្រធានទីមួយ ធ្លាប់បានធ្វើ គឺបង្ហាញការគាំទ្រដល់អាពាហ៍ពិពាហ៍ និងគាំទ្រដល់បណ្ដុំនៃសិទ្ធិ ដែលជាកម្មសិទ្ធិរបស់បុរសម្នាក់ និង ស្ត្រីម្នាក់ ។ គណៈប្រធានទីមួយ ពុំធ្លាប់បានបង្ហាញពីកង្វល់ដោយផ្ទាល់ ចំពោះសិទ្ធិជាក់លាក់ណាមួយទេ ។ វាពុំសំខាន់លើអ្វីដែលអ្នកហៅវានោះទេ ។ ប្រសិនបើអ្នកមាននូវទំនាក់ទំនងដែលត្រូវបានអនុញ្ញាតដោយស្របច្បាប់មួយចំនួន ជាមួយនឹងបណ្ដុំនៃសិទ្ធិស្របច្បាប់តាមប្រពៃណី ដែលជាកម្មសិទ្ធិរបស់អាពាហ៍ពិពាហ៍ និងសិទ្ធិអំណាចគ្រប់គ្រង បានដាក់ស្លាកលើវា ទោះវាជាសហគមន៍ស៊ីវិល ឬ ដៃគូក្នុងស្រុក ឬ មានស្លាកអ្វីនោះទេ ដែលវាដូចគ្នានឹងអាពាហ៍ពិពាហ៍នោះ ។ នោះគឺជាអ្វីមួយ ដែលគោលលទ្ធិយើងតម្រូវឲ្យយើងនិយាយឡើងយ៉ាងសាមញ្ញថា « នោះពុំត្រឹមត្រូវទេ ។ នោះពុំត្រឹមត្រូវឡើយ » ។
ដរាបណាមានអ្វីដែលតិចជាងនោះ —ដរាបណាទំនាក់ទំនងដែលផ្ដល់ឲ្យដៃគូខ្លះនៅក្នុងសង្គមរបស់យើងនូវសិទ្ធិមួយចំនួន ប៉ុន្តែមិនមែនជារឿងទាំងអស់ណា ដែលទាក់ទងនឹងអាពាហ៍ពិពាហ៍ —ចំពោះរឿងនោះ តាមដែលខ្ញុំដឹង គណៈប្រធានទីមួយ ពុំដែលបង្ហាញទេ ។ មានប្រភេទដៃគូផ្សេងៗជាច្រើន នៅក្នុងសហគមន៍ ដែលពុំមានទំនាក់ទំនងភេទដូចគ្នា ដែលគេផ្ដល់ឲ្យនូវសិទ្ធិខ្លះៗ យើងពុំជំទាស់ឡើយ ។ អ្វីដែលបាននិយាយគឺថា … ប្រហែលមានពេលខ្លះ យើងបារម្ភថា សិទ្ធិជាក់លាក់មួយចំនួន ត្រូវបានគេផ្ដល់ទៅឲ្យអ្នកទាំងឡាយដែលមានទំនាក់ទំនងភេទដូចគ្នា ។ ការសុំកូនមកចិញ្ចឹម គឺជាអ្វីមួយដែលផុសក្នុងគំនិតខ្ញុំ ព្រោះជាធម្មតា នោះគឺជាសិទ្ធិមួយ ដែលមានទំនាក់ទំនងយ៉ាងស្អិតរមួតជាប្រវត្តិសាស្ត្រ និង ខាងគោលលទ្ធិជាមួយអាពាហ៍ពិពាហ៍ និង ក្រុមគ្រួសារ ។ ខ្ញុំដកស្រង់ឧទាហរណ៍អំពីការសុំកូនមកចិញ្ចឹមនេះ ព្រោះជាធម្មតា វាត្រូវមាននូវការបង្កើត និង ការចិញ្ចឹមបីបាច់កូនចៅ ។ ការបង្រៀនរបស់យើង ក៏បានបង្ហាញថ្មីៗនេះនៅក្នុងការយល់ដឹងខាងគោលលទ្ធិដ៏ពេញលេញ ក្នុងការប្រកាសនៃក្រុមគ្រួសារ ដោយពួកសាវក និង ព្យាការីដែលកំពុងរស់នៅ គឺថាកូនចៅសមនឹងបានចិញ្ចឹមបីបាច់នៅក្នុងគេហដ្ឋានដែលមានឪពុក និងម្ដាយ ។
កិច្ចការសាធារណៈ ៖ នៅលើបញ្ហានៃការបម្រាមវិសោធនកម្មច្បាប់រដ្ឋធម្មនុញ្ញឲ្យមានអាពាហ៍ពិពាហ៍ភេទដូចគ្នា នោះមានពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយមួយចំនួន ជំទាស់នឹងអាពាហ៍ពិពាហ៍ភេទដូចគ្នា ប៉ុន្តែជាអ្នកដែលមិនពេញចិត្តនឹងការប្រកាសរឿងនេះតាមរយៈការកែប្រែច្បាប់រដ្ឋធម្មនុញ្ញ ។ ហេតុអ្វីក៏សាសនាចក្រ គិតថាត្រូវតែឈានចូលកាន់ទិសដៅនោះ ?
អែលឌើរ អូក ៖ ច្បាប់មានតួនាទីយ៉ាងហោចណាស់ចំនួនពីរ ៖ ទីមួយ គឺកំណត់ន័យ និង ការដាក់កម្រិតលើឥរិយាបថដែលអាចទទួលយកបាន ។ មួយទៀតគឺបង្រៀនគោលការណ៍ដល់បុគ្គលទាំងឡាយ ឲ្យធ្វើការជ្រើសរើសខ្លួនឯង ។ ច្បាប់ប្រកាសពីអ្វីមួយចំនួន ដែលពុំអាចទទួលយកបានដែលធម្មតា ពុំអាចបង្ខំបាន ហើយគ្មានព្រះរាជអាជ្ញាណា ព្យាយាមបង្ខំដល់ពួកគេដែរ ។ យើងចាត់ទុកវាជាការបង្រៀនពីដំណើរការនៃច្បាប់ ។ ពេលវេលាបានមកដល់នៅក្នុងសង្គមយើង នៅពេលខ្ញុំឃើញនូវប្រាជ្ញា និង គោលបំណងនៅក្នុងវិសោធនកម្មច្បាប់រដ្ឋធម្មនុញ្ញរបស់សហរដ្ឋអាមេរិក ប្រកាសថា អាពាហ៍ពិពាហ៍ គឺរវាងបុរសម្នាក់ និង ស្ត្រីម្នាក់ ។ ពុំមានអ្វីនៅក្នុងវិសោធនកម្មច្បាប់ដែលបានស្នើសុំនោះ តម្រូវឲ្យភាគីដើមចោទនៃបទឧក្រិដ្ឋ ឬ ដែលនាំពួកមេធាវីទូទៅចេញទៅ ហើយដើរល្បាតមនុស្សទេ ប៉ុន្តែ វាប្រកាសពីគោលការណ៍មួយ ហើយវាក៏បង្កើតជារនាំងការពារនឹងអ្នកដែលនឹងបំភ្លៃនិយមន័យនៃអាពាហ៍ពិពាហ៍ ដែលធ្លាប់តែមានយូរមកហើយនោះ ។
មានមនុស្សដែលជំទាស់នឹងវិសោធនកម្មច្បាប់រដ្ឋធម្មនុញ្ញនៃសហព័ន្ធ ពីព្រោះពួកគេគិតថា ច្បាប់អំពីគ្រួសារ គប្បីបង្កើតឡើងដោយរដ្ឋ ។ ខ្ញុំអាចមើលឃើញការឈ្លោះជជែកនឹងរដ្ឋធម្មនុញ្ញនៅត្រង់នោះ ។ ទោះជាយ៉ាងណាក្ដី ខ្ញុំគិតថា វាជាកំហុសឆ្គង ពីព្រោះរដ្ឋាភិបាលនៃសហព័ន្ធ បានគ្រប់គ្រងលើវិស័យនោះស្រេចទៅហើយ តាមរយៈការសម្រេចចិត្តរបស់ក្រុមចៅក្រមនៃសហព័ន្ធលក្ខណខណ្ឌការរស់នៅ ។ វិសោធនកម្មច្បាប់រដ្ឋធម្មនុញ្ញនេះ គឺជាវិធានការការពារប្រឆាំងនឹងអ្នកដែលជំទាស់នឹងឆន្ទៈរបស់រដ្ឋ ដូចដែលបានបង្ហាញ និង តម្រូវយ៉ាងត្រឹមត្រូវ ជាបញ្ហាខាងច្បាប់សហព័ន្ធ ការទទួលស្គាល់អាពាហ៍ពិពាហ៍ភេទដូចគ្នា ឬ —ការធ្វើមោឃកម្មច្បាប់រដ្ឋ ដែលតម្រូវឲ្យ អាពាហ៍ពិពាហ៍ គឺមានរវាងបុរសម្នាក់ និង ស្ត្រីម្នាក់នោះ ។ ជាសង្ខេប គណៈប្រធានទីមួយ បានចេញវិសោធនកម្មច្បាប់មួយ ( ដែលអាច ឬ មិនអាចនឹងទទួលយកបាន ) ក្នុងការគាំទ្រការបង្រៀនពីដំណើរការច្បាប់ ។ ការធ្វើវិសោធនកម្មច្បាប់បែបនេះ នឹងក្លាយជាការបង្ហាញមួយដ៏សំខាន់អំពីគោលនយោបាយសាធារណៈ ដែលនឹងជាប្រភពមួយ ឬ គប្បីជាប្រភពមួយនៃការកាត់សេចក្ដីរបស់ចៅក្រមនៅទូទាំងដែនដី ។
អែលឌើរ វីកមែន ៖ ខ្ញុំសូមបន្ថែមលើចំណុចនោះ បានទេ ។ សាសនាចក្រ ពុំបានបង្កើតបញ្ហាខាងអាពាហ៍ពិពាហ៍នេះឡើង ឲ្យជាបញ្ហាច្បាប់សហព័ន្ធនោះទេ ។ គឺអស់អ្នកដែលគាំទ្រយ៉ាងពេញទំហឹងនូវអ្វីដែលគេហៅអាពាហ៍ពិពាហ៍ភេទដូចគ្នានេះទេតើ ដែលបានធ្វើរឿងផ្ទុយនោះ ។ ពួកគេ គឺជាអ្នកដែលបានបង្កើតស្ថានភាព តាមរបៀបនេះ ឬ របៀបនោះ ដោយហេតុនោះ តាមច្បាប់នៃដែនដី វានឹងត្រូវនិយាយអំពីបញ្ហាអាពាហ៍ពិពាហ៍នេះ ។ នេះពុំមែនជាស្ថានភាពដែលសាសនាចក្របានជ្រើសរើស ដើម្បីលើកយកបញ្ហាចូលទៅក្នុងវេទិកាស្របច្បាប់ ឬ ឆាកនយោបាយនោះទេ ។ វាមានរួចទៅហើយ ។
ភាពពិតនៃបញ្ហានេះ គឺថាមធ្យោបាយដ៏ប្រសើរបំផុត ដើម្បីធានាថា និយមន័យនៃអាពាហ៍ពិពាហ៍ ដូចនាពេលនេះ វាបន្តមានជំហរ នោះគឺត្រូវដាក់ចូលទៅក្នុងឯកសារស្របច្បាប់ជាមូលដ្ឋានរបស់សហរដ្ឋអាមេរិក ។ វាមាននៅក្នុងរដ្ឋធម្មនុញ្ញ ។ នោះជាកន្លែងដែលការពិភាក្សាស្របច្បាប់អំពីអាពាហ៍ពិពាហ៍ត្រូវធ្វើឡើង ។ ទីបំផុត នោះជាកន្លែងដែលការពិភាក្សាអំពីអាពាហ៍ពិពាហ៍ស្របច្បាប់ ត្រូវបានសម្រេច ។ វានឹងត្រូវបានសម្រេចឡើងថា វាជាបញ្ហានៃច្បាប់សហព័ន្ធ ឬក៏យ៉ាងណា ។ ជាលទ្ធផល វាពុំមែនចំណុចជាពិភាក្សាដែលយើង ជាពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ បានជ្រើសនោះទេ ប៉ុន្តែវាត្រូវបានកើតឡើង ហើយយើងមានជម្រើសតែតែបន្តិចប៉ុណ្ណោះ ដើម្បីបង្ហាញពីទស្សនៈរបស់យើងចំពោះរឿងនោះ ដែលវាជាអ្វីដែលសាសនាចក្រអាចធ្វើធ្វើបាន ។
ការសម្រេចចិត្តនានា សម្រាប់សមាជិកនៃសាសនាចក្រ ចំពោះអ្វីដែលពួកគេត្រូវធ្វើ ទាក់ទងដល់បញ្ហានេះ នោះមែនហើយ ត្រូវតែការទទួលខុសត្រូវរបស់បុគ្គលម្នាក់ៗ ក្នុងនាមជាប្រជាពលរដ្ឋ ។
កិច្ចការសាធារណៈ ៖ ការគូសបញ្ជាក់ដែលបានមាននៅក្នុងការសន្ទនាអំពីអាពាហ៍ពិពាហ៍តាមប្រពៃណីរវាងបុរសម្នាក់ និង ស្ត្រីម្នាក់ គឺនៅតែដដែល ។ តើលោកបានឃើញមានការចំអកពីភាពពិតដែលសាសនាចក្រ បានថ្លែងចេញពីបញ្ហានេះជាសាធារណៈទេ នៅពេលគំនិតរបស់មនុស្សជាច្រើននៅសហរដ្ឋអាមេរិក និង ជុំវិញពិភពលោក ដែលគ្រាមួយនោះសាសនាចក្រត្រូវបានគេស្គាល់ថា ជាអ្នកគាំទ្រការផ្សំផ្គុំអាពាហ៍ពិពាហ៍ខុសប្រពៃណី— ដែលជា ពហុពន្ធភាពនោះ ?
អែលឌើរ អូក ៖ ខ្ញុំឃើញមានការចំអកពីបញ្ហានោះដែរ បើមនុស្សម្នាក់គិតពីវាដោយគ្មានជំនឿដែលយើងអះអាងនោះ ពួកមរមន កាលពីសតវត្សទី 19 រួមមានដូនតាខ្ញុំមួយចំនួន ពុំមានចិត្តចង់អនុវត្តអាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាពឡើយ ។ ពួកគាត់បានធ្វើតាមគំរូរបស់ព្រិកហាំ យ៉ង់ ដែលបានបង្ហាញពីអារម្មណ៍អវិជ្ជមានយ៉ាងខ្លាំង នៅពេលលោកបានទទួលការបើកសម្ដែងអំពីគោលការណ៍នេះជាលើកដំបូង ។ ពួកមរមននៅសតវត្សទី 19 ដែលបានអនុវត្តអាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាព ទាំងបុរស និង ស្ត្រី បានធ្វើដូច្នោះ ព្រោះតែពួកគេគិតថា វាជាករណីយកិច្ចមួយ ដែលបានដាក់មកលើគេដោយព្រះ ។
នៅពេលករណីយកិច្ចនោះ ត្រូវបានដកចេញ នោះពួកគេត្រូវបានណែនាំឲ្យគោរពតាមច្បាប់ដែនដី ដែលហាមប្រាមពហុពន្ធភាព និង ដែលត្រូវបានលើកឡើងពីរដ្ឋធម្មនុញ្ញ ។ នៅពេលពួកគេត្រូវបានប្រាប់ឲ្យបញ្ឈប់អាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាព នោះប្រហែលជាមានមនុស្សខ្លះពុំសប្បាយចិត្តឡើយ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំគិតថាមនុស្សភាគច្រើនបានធូរចិត្តក្រៃ ហើយរីករាយដើម្បីត្រឡប់ទៅឯអរិយធម៌បច្ចឹមប្រទេសវិញ ដែលជាអាពាហ៍ពិពាហ៍រវាងបុរស និង ស្ត្រី ។ និយាយឲ្យខ្លី បើអ្នកចាប់ផ្ដើមដោយការទទួលយកនូវការបន្តវិវរណៈ ជាអ្វីដែលសាសនាចក្រនេះ បានសង់នៅលើ លំដាប់នោះអ្នកអាចយល់ថាគ្មានការចំអកពីរឿងនេះទេ ។ ប៉ុន្តែប្រសិនបើអ្នកពុំចាប់ផ្ដើមដោយការទទួលយកនោះទេ នោះអ្នកមើលឃើញថា វាមានការចំអកមួយដ៏ធំ ។
កិច្ចការសាធារណៈ ៖ ចុះប្រភេទក្រុមចម្រុះ ដែលគាំទ្រដល់ពួករងទុក្ខនឹងការប្រតិព័ទ្ធភេទដូចគ្នានោះវិញ យ៉ាងណាដែរ ?
អែលឌើរ វីកមែន ៖ ខ្ញុំគិតថា យើងពុំលើកទឹកចិត្ត ហើយក៏ពុំបង្ខូចទឹកចិត្តពួកគេដែរ ប៉ុន្តែ ភាគច្រើនអាស្រ័យលើលក្ខណៈនៃក្រុមទាំងនោះ ។ តាមពិតយើងពុំលើកទឹកចិត្តមនុស្សឲ្យចូលរួមក្នុងក្រុម ឬ អង្គការណាមួយដែលលើកទឹកចិត្តឲ្យមានការរស់នៅក្នុងជីវិតនៃការប្រតិព័ទ្ធភេទដូចគ្នាឡើយ ។
ទីបំផុត ផ្លូវដ៏ឈ្លាសវៃបំផុតសម្រាប់ជនណាដែលរងទុក្ខដោយសារការប្រតិព័ទ្ធភេទដូចគ្នា គឺត្រូវតែឲ្យមនុស្សនោះ ពុះពារជំនះឲ្យខ្លាំងជាងរឿងខាងផ្លូវភេទ រឿងខាងភេទ របស់មនុស្សម្នាក់ ហើយត្រូវព្យាយាមមើលទៅមនុស្សទាំងមូល ពុំមែនបញ្ហានោះទេ ។ បើខ្ញុំជា មនុស្សម្នាក់ដែលរងទុក្ខដោយសារការប្រតិព័ទ្ធភេទដូចគ្នា នោះខ្ញុំគួរតែព្យាយាមមើលមកខ្លួនឯងឲ្យកាន់តែទូលំទូលាយជាង … ដោយឃើញលើខ្លួនខ្ញុំថា ជាកូនរបស់ព្រះ ដែលមានទេពកោសល្យច្រើន មិនថាជាអ្វីនោះទេ ដូចជាមានបញ្ញា ឬ ចេះតន្ត្រី ឬ អត្តពលកម្ម ឬ ជាម្នាក់ដែលមានចិត្តជួយដល់មនុស្សដទៃ គឺខ្ញុំបានមើលមកខ្លួនឯងក្នុងទស្សនៈធំធេងជាង ដូច្នេះ ត្រូវមើលមកខ្លួនខ្ញុំនៅតាមទស្សនៈនោះឯង ។
ដរាបណាមនុស្សអាចសម្លឹងហួសពីរឿងខាងភេទ នោះគេកាន់តែមានភាពរីករាយ និង មានជីវិតកាន់តែពោរពេញ ។ រឿងអាក្រក់ជាងគេបំផុត ដែលអាចកើតមានចំពោះយើង — មិនថាការល្បួងប្រភេទណា មិនថាទំនោរចិត្តក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់នេះជាអ្វីទេ —គឺយើងទៅជានៅជាប់នឹងរឿងខាងផ្លូវភេទនោះ ហើយរស់នៅក្នុងរឿងនោះ ។ នៅពេលយើងធ្វើដូចនោះ យើងពុំគ្រាន់តែបដិសេធចោលនូវរឿងផ្សេងៗ ដែលយើងមានប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែបទពិសោធន៍នោះ បង្រៀនយើងថា នឹងមានឱកាសបន្ថែម ដែលទីបញ្ចប់ យើងនឹងបណ្ដោយចិត្តទៅតាមទំនោរចិត្តនោះយ៉ាងសាមញ្ញ ។
អែលឌើរ អូក ៖ គោលការណ៍ដែលអែលឌើរ វីកមែន បានលើកឡើងដោយសង្ខេបនោះគឺថា ប្រសិនបើអ្នកព្យាយាមរស់នៅ និង រក្សាគ្រប់គ្រងលើការប្រតិព័ទ្ធភេទដូចគ្នា នោះមធ្យោបាយដ៏ប្រសើរបំផុតដើម្បីធ្វើដូច្នោះ គឺថា ត្រូវឲ្យមានក្រុមនានា ដែលកំណត់ឲ្យសមាជិកក្រុមពួកគេនោះ ដែលផ្សេងពីក្រុមប្រតិព័ទ្ធភេទដូចគ្នា ។
កិច្ចការសាធារណៈ ៖ ប្រសិនបើលោកត្រូវពិពណ៌នាអំពីសំណួរដ៏ស្មុគស្មាញខ្លាំងនេះ នៅក្នុងគោលការណ៍គ្រឹះពីរបីចំណុច តើគោលការណ៍គ្រឹះនោះជាអ្វីខ្លះទៅ ?
អែលឌើរ អូក ៖ ព្រះស្រឡាញ់បុត្រាបុត្រីទាំងឡាយរបស់ទ្រង់ ។ ទ្រង់បានប្រទានផែនការមួយដល់បុត្រាបុត្រីទ្រង់ ដើម្បីឲ្យគេរីករាយនឹងពរជ័យដ៏ជម្រើសដែលទ្រង់ត្រូវប្រទានឲ្យនៅក្នុងភាពអស់កល្បជានិច្ច ។ ពរជ័យដ៏ជម្រើសទាំងនោះ គឺមានទាក់ទងនឹងអាពាហ៍ពិពាហ៍រវាងបុរស និង ស្ត្រី តាមរយៈសិទ្ធិអំណាចបព្វជិតភាពត្រឹមត្រូវ ដើម្បីបង្កើតឡើងជាអង្គភាពក្រុមគ្រួសារមួយ សម្រាប់ការបង្កបង្កើត និង សុភមង្គលនៅក្នុងជីវិតនេះ និង ជីវិតបន្ទាប់ ។
យើងលើកទឹកចិត្តឲ្យអ្នកដែលប្រតិព័ទ្ធមនុស្សភេទដូចគ្នា ឲ្យគ្រប់គ្រងលើអារម្មណ៍ទាំងនោះ និង កុំប្រព្រឹត្តតាមអារម្មណ៍នោះ ដែលវាជាអំពើបាប យើងក៏លើកទឹកចិត្តអ្នកដែលប្រតិព័ទ្ធមនុស្សភេទផ្ទុយគ្នាដែរ សូមកុំប្រព្រឹត្តវា ទាល់តែពួកគេមានឱកាសរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ ដែលត្រូវបានទទួលស្គាល់ដោយព្រះ ក៏ដូចជាច្បាប់ដែនដីផងដែរនោះ ។ នោះគឺជាមាគ៌ាឆ្ពោះទៅរកសុភមង្គល និង ជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ។ ព្រះពុំបានប្រទានបទបញ្ញត្តិណាមួយ ដោយពុំផ្ដល់នូវកម្លាំង និង ថាមពលឲ្យយើងគោរពប្រតិបត្តិបាននោះឡើយ ។ នោះហើយ គឺជាផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះសម្រាប់បុត្រាបុត្រីទ្រង់ ហើយវាគឺជាករណីយកិច្ចរបស់យើង ដើម្បីប្រកាសពីផែនការនោះ ដើម្បីបង្រៀនពីសេចក្ដីពិតនោះ និង ដើម្បីសរសើរដម្កើងដល់ព្រះ សម្រាប់បេសកកម្មព្រះរាជបុត្រាទ្រង់ គឺព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ វាគឺជាដង្វាយធួនរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ដែលបានធ្វើឲ្យយើង អាចបានអភ័យទោសពីអំពើបាបរបស់យើង ហើយការរស់ឡើងវិញរបស់ទ្រង់ ធានាឲ្យមានអមតៈភាព និង ជីវិតបន្ទាប់ទៀត ។ វាគឺជាជីវិតនោះហើយដែលយើងរៀនអំពីទស្សនៈរបស់យើងនៅក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់ និង ពង្រឹងដល់ការប្ដេជ្ញាចិត្តយើង ដើម្បីរស់នៅតាមច្បាប់ទាំងឡាយរបស់ព្រះ ប្រយោជន៍ឲ្យយើងអាចមានគុណសម្បត្តិសម្រាប់ពរជ័យទាំងឡាយរបស់ទ្រង់នៅក្នុងអមតៈភាព ។
កិច្ចការសាធារណៈ ៖ សូមអរគុណ ។