ការទទួលមរណភាពរបស់ស៊ីស្ទើរ ផាទ្រីសៀ ធើរី ហូឡិន

ស៊ីស្ទើរ  ផាទ្រីសៀ ធើរី ហូឡិន ជាភរិយារបស់ អែលឌើរ ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ និងជាអតីតទីប្រឹក្សានៅក្នុងគណៈប្រធានយុវនារីទូទៅ នៃសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ បានទទួលមរណភាពដោយស្ងប់សុខនៅថ្ងៃទី ២០ ខែ កក្កដា ឆ្នាំ ២០២៣ ត្រឹមអាយុ ៨១ ឆ្នាំបន្ទាប់ ពីសម្រាកព្យាបាលនៅមន្ទីរពេទ្យមួយរយៈពេលខ្លី ។

ស៊ីស្ទើរ ស៊ីស្ទើរ  ផាទ្រីសៀ ( ផាត ) ធើរី បានកើតនៅថ្ងៃទី ១៦ ខែ កុម្ភៈ ឆ្នាំ ១៩៤២ ហើយបានធំឡើងនៅឯកសិដ្ឋានមួយក្នុងតំបន់ អ៊ិនធឺប្រាយស៍ ដែលជាសហគមន៍តូចមួយដែលបង្កើតឡើងដោយអ្នកត្រួសត្រាយនៅភាគខាងត្បូងរដ្ឋយូថាហ៍ ។ ផាត គឺជាកូនស្រីរបស់លោក មេស៊ើរ និងលោកស្រី ម៉ារីឡា ធើរី ។

គាត់បានរំឭកឡើងវិញថា « ខ្ញុំមកពីសហគមន៍មួយនៃសេចក្តីជំនឿ ដែលសហគមន៍ទាំងមូលជឿ និងបង្រៀនពីសេចក្តីជំនឿ ។ ខ្ញុំមិនអាចគេចចេញដោយគ្មានជំនឿបានទេ » ។

ផាត ជាអ្នកយកទឹកដោះគោ និងឃ្វាលគោ បើកឡានកសិដ្ឋាន និងមិនចូលរៀនសាលានៅរដូវស្លឹកឈើជ្រុះគឺដើម្បីមកប្រមូលផលដំឡូង ។ « ខ្ញុំមានចរិកដូចជាក្មេងប្រុសបន្តិច » ។

គាត់ក៏បានធំឡើងដោយបានឮពីការជឿ និងជំនឿដ៏រឹងមាំរបស់បុព្វការីជនត្រួសត្រាយរបស់គាត់ ដែលមានឥទ្ធិពលលើគាត់ពេញមួយជីវិតរបស់គាត់ ។ 

គាត់បានមានប្រសាសន៍ថា « ខ្ញុំបានរៀនអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងមកពីដំណឹងល្អដែលម្តាយរបស់ខ្ញុំមាន ។ គាត់ចូលចិត្តសិក្សា គាត់ចូលចិត្តអាន ហើយគាត់ចូលចិត្តសិក្សាអ្វីៗដែលទាក់ទងនឹងដំណឹងល្អ ហើយគាត់បានបញ្ជូនចំណេះដឹងនោះទៅឲ្យកូនៗរបស់គាត់ និងជាពិសេសគឺឲ្យដល់ខ្ញុំ ។ ខ្ញុំជាកូនស្រីតែម្នាក់គត់ក្នុងចំណោមកូនប្រុសប្រាំនាក់ដែលវាជាចំណុចដ៏ល្អក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំ ។ កាលខ្ញុំអាយុ ១៦ ឆ្នាំ ខ្ញុំមានប្អូនស្រីម្នាក់បានកើតមក » ។
 

DOWNLOAD

នៅដើមឆ្នាំសិក្សាថ្នាក់វិទ្យាល័យរបស់គាត់ គ្រួសាររបស់គាត់បានផ្លាស់ទៅរស់នៅក្នុងសហគមន៍មួយក្បែរ សេន ចច យូថាហ៍ ហើយដោយសារជាអ្នកចំណូលថ្មី ដែលមានចរិតខ្មាស់អៀន និងមិនសូវមានទំនុកចិត្តនៅ ឌីហ្សី ហាយ គាត់ក៏បានបង្ហាញអាកប្បកិរិយាដ៏សប្បុរសធម៌របស់គាត់យ៉ាងឆាប់រហ័ស និងបង្កើតមិត្តថ្មីជាច្រើន ។ មិត្តម្នាក់ក្នុងចំណោមនោះគឺជា « បុរសដ៏សង្ហារបំផុតនៅក្នុងសាលា » ដែលមានឈ្មោះថា ជែហ្វ្រី ហូឡិន ដែលគាត់បានណាត់ជួបជាមួយ បានសរសេរសំបុត្រអំឡុងពេលលោកបម្រើបេសកកម្មនៅប្រទេសអង់គ្លេស ហើយនៅទីបំផុតបានរៀបការនៅថ្ងៃទី ៧ ខែ មិថុនា ឆ្នាំ ១៩៦៣ នៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធ សេន ចច យូថាហ៍ ក្រោយពីស្រឡាញ់គ្នាអស់ប្រាំឆ្នាំ ។ គាត់ និងជែហ្វ្រី មានកូនបីនាក់ដែលមានឈ្មោះថា ម៉ាថាយ, ម៉ារី អាលីស និង ដេវីឌ ហើយនិងមានចៅដប់បីនាក់ ។

ផាត បានចូលរៀនមហាវិទ្យាល័យពានិជ្ជកម្មអិល.ឌី.អែស ( បានប្ដូរឈ្មោះមក មហាវិទ្យាល័យអ៊ីនស្សាញ ) នៅទីក្រុង សលត៍ លេក ហើយបានបញ្ចប់ការសិក្សាមកពីមហាវិទ្យាល័យ ឌីហ្សី ( ឥឡូវនេះត្រូវបានគេស្គាល់ថាជា សាកលវិទ្យាល័យបច្ចេកវិទ្យាយូថាហ៍ ) នៅទីក្រុងសេន ចច រដ្ឋយូថាហ៍ ។ គាត់បានទទួលការបណ្ដុះបណ្ដាលពីសំណាក់ពួកគ្រូបង្រៀនមកពីសាលាជូលីយ៉ាត នៅទីក្រុងនូវ យ៉ក ជាសិស្សរៀនព្យ៉ាណូ និងសម្លេង ។ គាត់បានគាំទ្រជេហ្វ្រី ពេលលោកទទួលបានសញ្ញាបត្រកម្រិតខ្ពស់នៅសាកលវិទ្យាល័យព្រិកហាំ យ៉ង់ និងសាកលវិទ្យាល័យ យេល ហើយបានបម្រើការឲ្យប្រព័ន្ធអប់រំរបស់សាសនាចក្រ ។

អែលឌើរ ហូឡិន បានមានប្រសាសន៍ថា « គាត់បានគាំទ្រខ្ញុំឲ្យបញ្ចប់ការសិក្សា ខណៈដែលគាត់បានបន្តដើរចេញពីអាជីពតន្ត្រី មកផ្ទះវិញ ដើម្បីមករៀបការនឹងខ្ញុំ ។ ខ្ញុំមិនអាចពិពណ៌នាពីអំណោយទានដ៏អស្ចារ្យដែលដៃគូមួយអាចផ្ដល់ឲ្យគ្នាបានឡើយ » ។

កូនៗរបស់គ្រួសារហូឡិនត្រូវបានចិញ្ចឹមបីបាច់ ក្នុងកាលៈទេសៈដ៏មានកំណត់ខាងហិរញ្ញវត្ថុដើម្បី បានបញ្ចប់សាកលវិទ្យាល័យ ដោយត្រូវផ្លាស់ប្តូរទីនៅជាញឹកញាប់ដើម្បីសម្របតាមការងារថ្មីរបស់អែលឌើរហូឡិន ។ នៅទីបំផុត ពួកគាត់ត្រូវបានគេស្គាល់ជាសាធារណៈ ពេលដែលអែលឌើរ ហូឡិន ត្រូវបានហៅឲ្យធ្វើជាប្រធានសាកលវិទ្យាព្រិកហាំយ៉ង់នៅឆ្នាំ១៩៨០ ។

អែលឌើរ ហូឡិន បានមានប្រសាសន៍ថា « គាត់គឺជាម្ដាយរបស់និស្សិតគ្រប់គ្នា ។ យើងចង់ក្លាយជាឪពុកម្ដាយរបស់និស្សិតទាំងនោះ » ។

ផាត បានខិតខំថែទាំកូនៗឲ្យស្ថិតនៅក្នុងស្ថានភាពធម្មតាតាមដែលអាចធ្វើទៅបាន ។ មានគ្រាមួយគាត់បានមានប្រសាសន៍ថា « ទោះជាពួកគេត្រូវបានចិញ្ចឹមបីបាច់នៅក្នុងស្ថានភាពដ៏វិសេសវិសាលក្ដី ក៏ ខ្ញុំមិនចង់ឲ្យពួកគេគិតថាខ្លួនឯងវិសេសវិសាលនោះទេ » ។

ផាត នឹងត្រូវបានគេចងចាំដោយសារតែការតាំងចិត្តរបស់គាត់ចំពោះសេចក្ដីជំនឿ និងការបម្រើ ព្រមទាំងចំពោះសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់គាត់ទៅលើគ្រួសារ ។ កូនប្រុសរបស់គាត់ឈ្មោះ ម៉ាត ឥឡូវនេះ ជាពួកចិតសិបនាក់ដែលសិទ្ធិអំណាចទូទៅ បានថ្លែងថា ការសន្ទនាពេលទទួលទានអាហារពេលល្ងាចជាគ្រួសារគឺជាអនុស្សាវរីយ៍ដែលគួរឲ្យស្រឡាញ់កាលពីគាត់នៅក្មេង ។ គាត់បានថ្លែងថា « រាល់យប់គឺជារាត្រីជួបជុំក្រុមគ្រួសារមួយដែលពោរពេញដោយសំណើច ការសរសើរ ការលើកទឹកចិត្ត ការសន្ទនាគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ ទីបន្ទាល់ និងការបង្ហាញពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ » ។
 

DOWNLOAD

ផាត បានលះបង់ជីវិតរបស់គាត់ដើម្បីបម្រើនៅក្នុងសាសនាចក្រ ដោយបម្រើជាប្រធានសមាគមសង្គ្រោះបួនដងខុសៗគ្នា និងធ្វើការនៅក្នុងអង្គការបឋមសិក្សា និងយុវនារី ។ នៅឆ្នាំ ១៩៨៤ ដោយមានការទទួលខុសត្រូវជាច្រើនក្នុងនាមជាភរិយារបស់ប្រធានសាកលវិទ្យាល័យ គាត់ត្រូវបានហៅជាទីប្រឹក្សា របស់អាឌែត ខាប នៅក្នុងគណៈប្រធានយុវនារីទូទៅ ។ ពេញមួយជីវិត គាត់បានរកឃើញពីពេលវេលាដើម្បីនៅស្ងៀមស្ងាត់ ហើយខិតទៅជិតព្រះតាមរយៈការអធិស្ឋាន ។

ការបម្រើជាច្រើនឆ្នាំរបស់ផាតនៅក្នុងសាសនាចក្របានផ្ដោតលើស្ត្រីគ្រប់វ័យ ដោយរំឭកពួកគេអំពីការចូលរួមចំណែក និងការទទួលខុសត្រូវដ៏សំខាន់របស់ពួកគេនៅក្នុងតួនាទីជាច្រើនរបស់ខ្លួន ។ នៅក្នុងសន្ទុរកថាជាសាធារណៈមួយ គាត់បានមានប្រសាសន៍ថា « ប្រសិនបើតួនាទី ឬការចាត់តាំងរបស់បងប្អូនគឺជាការគាំទ្រមួយ—ហើយជាញឹកញាប់ពួកយើងភាគច្រើននឹងមានតួនាទីនោះ — យើងត្រូវតែសិក្សា និងរៀបចំខ្លួនយើងឲ្យបានល្អគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីប្រកាសដល់ពិភពលោកឲ្យច្បាស់ថា យើងមិនសោកស្ដាយចំពោះការពង្រឹងគេហដ្ឋាននោះទេ ប៉ុន្តែផ្ទុយទៅវិញកំពុងបន្តស្វែងរកអាទិភាពខ្ពស់បំផុតរបស់យើង ជាផ្ទាល់ខ្លួន ជាសង្គម និងជាទ្រឹស្តី ។ យើងនឹងត្រូវបានគេស្គាល់ ។ យើងគួរតែធ្វើជាពន្លឺនៅលើភ្នំ … ដើម្បីបង្រៀនសេចក្តីពិតដ៏ច្បាស់អំពីអាទិភាព និងឯកសិទ្ធិក្នុងនាមជាស្រ្តីនៅក្នុងសាសនាចក្រនេះ ។

បន្ថែមពីលើជីវិតនៃការបម្រើសាសនាចក្ររបស់គាត់ ផាត គឺជាអ្នកនិពន្ធសៀវភៅជាច្រើនច្បាប់ ព្រមទាំងបានទទួលពានរង្វាន់សៀវភៅដែលមានចំណងជើងថា « A Quiet Heart, and Strength and Stillness » ( បេះដូងស្ងប់ស្ងាត់ ភាពរឹងមាំ និងភាពស្ងៀមស្ងាត់ ៖ ) សារសម្រាប់ស្រ្តី » ។ គាត់ក៏បាននិពន្ធរួមគ្នាជាមួយនឹងស្វាមីរបស់គាត់ផងដែរ ដែលមានចំណងជើងថា « On Earth As It Is In Heaven and To Mothers » ( នៅលើផែនដី ដូចនៅស្ថានសួគ៌ និងចំពោះម្ដាយ ៖ ) ចន្លុះនៃសេចក្តីជំនឿ និងគ្រួសារ » ។

នៅឱកាសផ្សេងទៀត អែលឌើរ ហូឡិន បានមានប្រសាសន៍ថា « ខ្ញុំមិនដែលឃើញបុគ្គលណាមានជំនឿដ៏បរិសុទ្ធ និងដ៏មានឥទ្ធិពល ហើយរឹងមាំជានិច្ចដូចគាត់នោះទេ ។ គាត់ជាមនុស្សដែលមានចិត្តសប្បុរស ។ គាត់ចូលចិត្តផ្ដល់ឲ្យហើយ ឲ្យទៀត លះបង់ពេលវេលា និងសេចក្តីស្រឡាញ់របស់គាត់ ជីវិតរបស់គាត់ » ។

DOWNLOAD

សេចក្តីជំនឿរបស់ផាត លើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទផ្ដល់ពរឲ្យសាសនាចក្រទាំងមូល ។ នៅឯ ការប្រជុំធម្មនិដ្ឋានទូទាំងពិភពលោកសម្រាប់យុវមជ្ឈិមវ័យ នៅ ដើមឆ្នាំនេះ—ការចាក់ផ្សាយពីស្រុកកំណើតរបស់គាត់នៅ សេន ចន យូថាហ៍—គាត់បានផ្តល់ជូនយុវមជ្ឈិមវ័យនូវវិធីសាស្រ្តសាមញ្ញមួយក្នុងជីវិតខាងសាសនា ៖ « សូមមាន ជំនឿ លើព្រះ សង្ឃឹម ថាទ្រង់នឹងជួយក្មួយៗ ហើយទទួលបាន សេចក្ដីសប្បុរស ដែលអាចឲ្យទ្រង់ធ្វើការតាមរយៈក្មួយៗ ដើម្បីសម្រេចនូវអ្វីដែលមានតែក្មួយៗប៉ុណ្ណោះដែលអាចធ្វើបាន » ។

គាត់បានបញ្ចប់ដោយថា « ក្មួយៗមិនអាចទទួលបានពរជ័យទាំងនេះ ដោយការរត់តាមពរជ័យទាំងនេះនោះទេ ។ សូមឈប់រត់តាមរហូតដល់អស់កម្លាំងពីខ្លួនទៅ ។ ចូរស្ងប់ស្ងាត់ ។ ចូរនៅស្ងៀម ។ ចូរធ្វើឲ្យសាមញ្ញ ។ ចូរមានចិត្តស្លូតបូត ហើយ សុភាព និងអធិស្ឋាន ។ ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា អព្ភូតហេតុនឹងកើតមាន នៅពេលយើងបន្ថយល្បឿន នៅពេលយើងធ្វើចិត្តឲ្យត្រជាក់ និងនៅពេលយើងលត់ជង្គង់ចុះអធិស្ឋាន ។ អ្វីៗដែលព្រះវរបិតាសួគ៌មាននៅថ្ងៃណាមួយអាចជារបស់ក្មួយ ។ ឱនោះគឺជារបៀបដ៏ពោរពេញដោយក្ដីសង្ឃឹមយ៉ាងពិតប្រាកដដើម្បីប្រឈមមុខនឹងអនាគតរបស់ក្មួយ » ។

ពិធីបុណ្យសពកំពុងតែរៀបចំឡើង