ស៊ីស្ទើរ ខាលលីន ចនសុន អាវរិង ជាភរិយារបស់ប្រធាន ហែនរី ប៊ី អាវរិង ជាទីប្រឹក្សាទីពីរក្នុងគណៈប្រធានទីមួយនៃសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ បានទទួលមរណភាពដោយស្ងប់ស្ងាត់នៅថ្ងៃអាទិត្យ ទី ១៥ ខែតុលា ឆ្នាំ ២០២៣ ដោយមានក្រុមគ្រួសារនៅក្បែរជុំវិញនៅទីក្រុង ប៉ោនទីហ្វុល រដ្ឋ យូថាហ៍ ។ គាត់មានអាយុ ៨២ វស្សា ។
- eyrings-thumbnail.jpg
- Eyrings-wedding-day-(1).jpg
- Henry-B.-Eyring
- Eyring
- Eyring
- MeijiJinguVisit_large_hk.jpg
- L08AIM15B-3840x3840.png
1 / 2 |
ស៊ីស្ទើរ ខាលលីន បានកើតនៅ ទីក្រុងសាន់ហ្វ្រាន់ស៊ីស្កូ រដ្ឋកាលីហ្វ័រញ៉ា នៅថ្ងៃទី ១១ ខែឧសភា ឆ្នាំ ១៩៤១ ជាកូនរបស់លោក ជេ ស៊ីរីល និងអ្នកស្រី ឡាព្រីលី លីនស៊ី ចនសុន ។ ក្រុមគ្រួសារ និងមិត្តភក្តិចងចាំទុកថា គាត់ជាយុវនារីម្នាក់ ដែលពោរពេញដោយភាពរីករាយគួរឲ្យស្រឡាញ់ ហើយពូកែខាងកីឡា និងការសិក្សា ដោយបម្រើការជាប្រធានក្រុមកីឡាវាយកូនបាល់នៅវិទ្យាល័យរបស់គាត់ ជាប្រធានក្រុមសិស្ស និងទទួលពានរង្វាន់សិស្សកិត្តិយស ។ បន្ទាប់ពីរៀននៅវិទ្យាល័យស៊ីស្ទើរ ខាលលីន បានបន្តការសិក្សារបស់គាត់នៅសាកលវិទ្យាល័យ កាលីហ្វ័រញ៉ា នៅ ប៊ឺកលី ជាកន្លែងដែលទីបន្ទាល់របស់គាត់អំពីដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងការប្តេជ្ញាចិត្តចំពោះជំនឿរបស់គាត់កាន់តែស៊ីជម្រៅ ។
នៅឆ្នាំ ១៩៦១ ពេលចូលរៀននារដូវក្តៅនៅសាលាបូស្តុន គាត់បានចូលរួមការប្រជុំធម្មនិដ្ឋានមួយ ដែលគ្រានោះហើយធ្វើឲ្យនិស្សិតវ័យក្មេងនៃសាកលវិទ្យាល័យ ហាវឺដ ដែលមានឈ្មោះហែនរី ប៊ី អាវរិង បាប់អារម្មណ៍នឹងគាត់ ។ ក្រោយមកលោកបានមានប្រសាសន៍ថា លោកចាប់អារម្មណ៍ភ្លាមៗចំពោះទង្វើល្អរបស់គាត់ ហើយនឹកឃើញដល់គំនិតថា « បើខ្ញុំអាចរស់នៅជាមួយនាងបាន ខ្ញុំនឹងក្លាយជាមនុស្សដ៏ល្អបំផុតដែលខ្ញុំចង់បាន » ។ ពួកលោកបានជួបគ្នានៅសប្តាហ៍បន្ទាប់ ក៏បានចាប់ផ្តើមណាត់ជួប ហើយក្រោយមកបានរៀបការនៅថ្ងៃទី ១៩ ខែកក្កដា ឆ្នាំ ១៩៦២ នៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ លូហ្គែន យូថាហ៍ ។
ជីវិតអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់ស្វាមីភរិយាវ័យក្មេងរូបនេះបានចាប់ផ្តើមនៅ ប៉ាឡូ អាល់តូ ជាកន្លែងដែលប្រធាន ហែនរី សិក្សាថ្នាក់បណ្ឌិតផ្នែកធុរកិច្ច នៅសាកលវិទ្យាល័យស្ទេនហ្វ័ឌ ។ នៅអំឡុងគ្រាដំបូងៗនៃអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់ពួកលោក សេចក្តីជំនឿ និងការយល់ដឹងរបស់ស៊ីស្ទើរ ខាលលីន អំពីបញ្ហាខាងវិញ្ញាណបានរីកចម្រើន នៅពេលដែលគាត់បានគោរពប្រត្តិបត្តិ និងស្វែងរកសេចក្តីសុខសាន្តនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធនៅ អូកលែន កាលីហ្វ័រញ៉ា ជាប្រចាំ ។ ស៊ីស្ទើរ ខាលលីន និងប្រធាន ហែនរី បានចំណាយពេលប្រាំបួនឆ្នាំនៅ ប៉ាឡូ អាល់តូ ហើយគ្រួសាររបស់ពួកលោកក៏កាន់តែមានសមាជិកច្រើន ដោយមានកូនប្រុសឈ្មោះ ហែនរី, ស្តូត និង ម៉ាធូវ ។
នៅឆ្នាំ ១៩៧០ នៅពេលដែលស្វាមីរបស់គាត់បម្រើជាប៊ីស្សព និងរីករាយនឹងការគ្រប់គ្រងនៅ ស្ទេនហ្វ័ឌ នោះ ស៊ីស្ទើរ ខាលលីន បានលើកទឹកចិត្តលោកឲ្យពិចារណាដោយអធិស្ឋានអំពីទិសដៅនៃអាជីពរបស់លោក ។ ដំបូងឡើយ ទោះជាលោកមិនពេញចិត្តនឹងយោបល់នេះក្តី ក៏លោកនៅតែធ្វើតាមដំបូន្មានរបស់ភរិយាដែរ ហើយបានទទួលចំណាប់អារម្មណ៍ឲ្យពិចារណាដោយប្រុងប្រយ័ត្នបើកចិត្តទទួលយកឱកាសការងារថ្មី ។ ជិតមួយសប្តាហ៍ក្រោយមកប្រធាន ហែនរី ត្រូវបានផ្ដល់ឲ្យតំណែងជាប្រធានមហាវិទ្យាល័យ រីកស៍ ដែលឥឡូវនេះជាសាកលវិទ្យាល័យ ប៊ី.វាយ.យូ -អៃដាហូ នៅ រ៉េចប៊ើក រដ្ឋ អែដាហូ ហើយដែលលោកបានទទួលយកមុខតំណែងនេះ ។ គ្រួសារនេះកាន់តែជិតស្និទ្ធនឹងគ្នាក្នុងអំឡុងពេលរបស់ពួកលោករស់នៅទីជនបទនៃរដ្ឋអៃដាហូ ហើយ ស៊ីស្ទើរ ខាលលីន និង ប្រធានហែនរី ចូលចិត្តជិះស្គី វាយកូនហ្គោល និងលេងកីឡាវាយកូនបាល់—ថែមទាំងឈ្នះការប្រកួតកីឡាវាយកូនបាល់របស់មហាវិទ្យាល័យ រីកស៍ ពីរដងជាមួយគ្នាក្នុងឆ្នាំ ១៩៧៥ ទៀតផង ។
គ្រួសារ អាវរិង បានផ្លាស់ទៅរដ្ឋ យូថាហ៍ នៅឆ្នាំ ១៩៧៧ នៅពេលប្រធាន ហែនរី ត្រូវបានតែងតាំងជាអ្នកតំណាងស្តីទីផ្នែកអប់រំរបស់សាសនាចក្រសម្រាប់សាសនាចក្រ ។ គ្រួសារនេះមានសមាជិកកាន់តែច្រើនដល់ប្រាំបីនាក់ដោយមានកូនប្រុសម្នាក់ទៀតឈ្មោះ ចន និងកូនស្រីពីរនាក់ដែលមានឈ្មោះថា អ៊ីលីហ្សាបែត និង ម៉ារី ។ កិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងចម្បងរបស់ស៊ីស្ទើរ ខាលលីន បានបន្តគាំទ្រ និងផ្តល់ការប្រឹក្សាដល់ស្វាមីរបស់គាត់ ហើយផ្តោតលើភាពជាម្តាយ ដែលជាតួនាទីដែលគ្រួសាររបស់គាត់និយាយថា គាត់មានការលះបង់យ៉ាងធំធេង និងចាត់ទុកថា ជាទំនួលខុសត្រូវដ៏សំខាន់បំផុតរបស់គាត់ ។
កូនប្រុសរបស់ប្រធាន ហែនរី ជេ អាវរិង បាននិយាយថា ៖ « ម៉ែ មានទេពកោសល្យ និងមហិច្ឆតាដ៏មហិមា » ។ ប៉ុន្តែការព្រួយបារម្ភដ៏លើសលប់របស់គាត់ គឺតែងតែផ្ដោតលើការបម្រើព្រះវរបិតាសួគ៌របស់យើង និងបុត្រាបុត្រីរបស់ទ្រង់ជានិច្ច » ។
កូនស្រីរបស់ស៊ីស្ទើរ ខាលលីន អ៊ីលីហ្សាបែត អាវរិង ភីធឺ ចាំពីការអធិស្ឋានជាមួយម្តាយរបស់នាងជារៀងរាល់ថ្ងៃ ពីមុននាងចេញពីផ្ទះ ។ « ការអធិស្ឋានប្រចាំថ្ងៃគឺជាភស្តុតាងយ៉ាងច្បាស់ពីបំណងប្រាថ្នារបស់គាត់សម្រាប់ពួកយើងឲ្យប្រាស្រ័យទាក់ទងនឹងស្ថានសួគ៌ ដោយសារយើងកាន់តែធំ មានន័យថាកូនម្នាក់ៗធ្វើការអធិស្ឋានរៀងៗខ្លួន » ។
ស៊ីស្ទើរខាលលីន បានបម្រើយ៉ាងស្មោះត្រង់ក្នុងការទទួលខុសត្រូវជាផ្លូវការរបស់សាសនាចក្រជាច្រើន បម្រើជាគ្រូបង្រៀនសួរសុខទុក្ខ និងសរសេរអត្ថបទសម្រាប់អង្គជំនុំរបស់គាត់អស់ជាច្រើនឆ្នាំ ។ ប៉ុន្តែការបម្រើអ្នកដទៃដោយស្ងប់ស្ងាត់ និងមិនសូវផ្លូវការរបស់គាត់ក៏ធ្វើឲ្យមានការចងចាំជាច្រើនដែរ ។ កូនប្រុសរបស់គាត់ ម៉ាធូវ ជេ អាវរិង បានគិតពិចារណាថា « ការបម្រើដ៏សំខាន់បំផុតរបស់គាត់គឺការអាណិតអាសូរដ៏ស្ងប់ស្ងាត់ដល់អ្នកដែលធ្លាប់ឆ្លងកាត់ការលំបាក និងទុក្ខព្រួយក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ ។ គាត់តែងតែស្វែងរក ‹ អ្នក › ដែលគ្មានការគាំទ្រ ហើយជួយបុគ្គលនោះឲ្យទទួលអារម្មណ៍នៃក្តីស្រឡាញ់របស់គាត់ និងសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ » ។
ស៊ីស្ទើរខាលលីន គឺជាអ្នកនិពន្ធដ៏មានទេពកោសល្យម្នាក់ ហើយបានផ្តល់ការប្រឹក្សាផ្នែកវិចារណកថាដល់ប្រធាន ហែនរី នៅក្នុងអាជីពរបស់លោក និងការបម្រើដល់សាសនាចក្រ ក្រោយមកធ្វើជាអ្នកកត់ត្រាការប្រជុំប្រចាំខែជាមួយនឹងភរិយារបស់ពួកអ្នកមានសិទ្ធិអំណាចទូទៅដទៃទៀត ។ ស៊ីស្ទើរខាលលីន ក៏បានកត់ត្រាអនុស្សាវរីយ៍គ្រួសារ សរសេរអត្ថបទសម្រាប់ព្រឹត្តិការណ៍គ្រួសារ និងបានជួយសហការបោះពុម្ពអត្ថបទគ្រួសារប្រចាំខែផងដែរ ។ គាត់បានសរសេរប្រលោមលោកសម្រាប់យុវមជ្ឈិមវ័យ ហើយបានឈ្នះពានរង្វាន់ប្រចាំរដ្ឋសម្រាប់ផ្នែកអក្សរសិល្ប៍យុវមជ្ឈិមវ័យក្នុងឆ្នាំ ១៩៧៩ ។
ប្រធានហែនរី ប៊ី អាវរិង ត្រូវបានហៅឲ្យបម្រើនៅក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់នៅឆ្នាំ ១៩៩៥ ហើយ ស៊ីស្ទើរ ខាលលីន បានផ្តល់ការគាំទ្រ និងភាពជាដៃគូអំឡុងពេលលោកជាសះស្បើយពីការវះកាត់ផ្នែកមហារីកយ៉ាងយូរនៅឆ្នាំ ២០០៥ ហើយនៅពេលលោកត្រូវបានហៅឲ្យបម្រើនៅក្នុងគណៈប្រធានទីមួយក្នុងឆ្នាំ ២០០៧ ។ ក្នុងអំឡុងពេលនេះស៊ីស្ទើរ ខាលលីន ចាប់ផ្តើមមានជំងឺភ្លេចភ្លាំង ដែលឪពុករបស់គាត់ធ្លាប់បានឆ្លងកាត់ពេលគាត់ធំឡើង ។ នៅពេលការចងចាំរបស់គាត់បន្តភ្លេចទៅៗ ប្រធាន អាវរិង បានមើលថែ ស៊ីស្ទើរ ខាលលីន ជាញឹកញាប់នាំគាត់ទៅការិយាល័យរបស់លោកដើម្បីអាន និងសម្រាកនៅលើកៅអីអង្គុយពេលលោកកំពុងប្រជុំ ។ ខណៈពេលដែលជំងឺនេះក្លាយជាបញ្ហាប្រឈមសម្រាប់គ្រួសារ ពួកគាត់នឹកគិតពីអារម្មណ៍ដ៏ពេញដោយក្តីស្រឡាញ់របស់ ស៊ីស្ទើរ ខាលលីន កាន់តែខ្លាំងឡើង ហើយទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះកាន់តែបង្ហាញជារូបរាងនៅពេលដែលគាត់កាន់តែចាស់ ហើយការបាត់បង់ការចងចាំកាន់តែខ្លាំងក្លាទៅ ។ ប្រធាន អាវរិង បានមានប្រសាសន៍ថា « ខាលលីន តែងតែជាមនុស្សម្នាក់ដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំចង់ក្លាយជាមនុស្សល្អបំផុតអស់ពីសមត្ថភាពរបស់ខ្ញុំជានិច្ច » ។
ស្ត្រីម្នាក់ដែលជឿលើសារៈសំខាន់នៃការអប់រំ និងសេចក្តីជំនឿ ខាលលីន ជារឿយៗបានបង្រៀននៅក្នុងសុន្ទរកថាជាសាធារណៈ និងក្នុងពេលបង្រៀនឯកជនជាមួយកូនៗរបស់គាត់ថា រឿងសំខាន់បំផុតដែលត្រូវរៀននៅក្នុងជីវិតនេះគឺរបៀបត្រឡប់ទៅរកព្រះហស្ថនៃព្រះវរបិតាសួគ៌យើងវិញ ។ ស៊ីស្ទើរខាលលីន នឹងត្រូវបានចងចាំថាជាស្ត្រីដ៏ឈ្លាសវៃ ស្មោះត្រង់ និងសុភាព ដែលឲ្យតម្លៃលើតួនាទីរបស់គាត់ក្នុងនាមជាម្តាយ ហើយរីករាយនឹងភាពជាដៃគូពិតប្រាកដជាមួយស្វាមី និងដៃគូដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ។