Translation

ខាលលីន ចនសុន អាវរិង ទទួលមរណភាព

គាត់​គឺជា​ភរិយា​របស់​ប្រធាន ហែនរី ប៊ី អាវរិង

ស៊ីស្ទើរ ខាលលីន ចនសុន អាវរិង ជា​ភរិយា​របស់​ប្រធាន ហែនរី ប៊ី អាវរិង ជា​ទីប្រឹក្សា​ទីពីរ​ក្នុង​គណៈប្រធាន​ទីមួយ​នៃ​សាសនាចក្រ​នៃ​ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ​នៃ​ពួក​បរិសុទ្ធ​ថ្ងៃ​ចុង​ក្រោយ បានទទួល​មរណភាព​ដោយ​ស្ងប់ស្ងាត់​នៅ​ថ្ងៃ​អាទិត្យ ទី ១៥ ខែ​តុលា ឆ្នាំ ២០២៣ ដោយ​មាន​ក្រុមគ្រួសារ​នៅ​ក្បែរជុំវិញ​នៅ​ទីក្រុង ប៉ោនទីហ្វុល រដ្ឋ យូថាហ៍ ។ គាត់​មាន​អាយុ ៨២ វស្សា ។

ស៊ីស្ទើរ ខាលលីន បាន​កើតនៅ ទីក្រុង​សាន់ហ្វ្រាន់ស៊ីស្កូ រដ្ឋ​កាលីហ្វ័រញ៉ា នៅ​ថ្ងៃទី ១១ ខែ​ឧសភា ឆ្នាំ ១៩៤១ ជា​កូន​របស់​លោក ជេ ស៊ីរីល និង​អ្នកស្រី ឡាព្រីលី លីនស៊ី ចនសុន ។ ក្រុមគ្រួសារ និង​មិត្តភក្តិ​ចងចាំ​ទុក​ថា គាត់​ជា​យុវនារី​ម្នាក់ ដែល​ពោរពេញ​ដោយ​ភាពរីករាយ​គួរ​ឲ្យ​ស្រឡាញ់ ហើយ​ពូកែ​ខាងកីឡា និង​ការសិក្សា ដោយ​បម្រើការ​ជា​ប្រធាន​ក្រុម​កីឡា​វាយ​កូនបាល់​នៅ​វិទ្យាល័យ​របស់​គាត់ ជា​ប្រធាន​ក្រុម​សិស្ស និង​ទទួល​ពានរង្វាន់​សិស្ស​កិត្តិយស ។ បន្ទាប់​ពី​រៀន​នៅ​វិទ្យាល័យ​ស៊ីស្ទើរ ខាលលីន បាន​បន្ត​ការសិក្សា​របស់​គាត់​នៅ​សាកលវិទ្យាល័យ កាលីហ្វ័រញ៉ា នៅ ប៊ឺកលី ជា​កន្លែង​ដែល​ទីបន្ទាល់​របស់​គាត់​អំពី​ដំណឹងល្អ​នៃ​ព្រះយេស៊ូវ​គ្រីស្ទ និង​ការប្តេជ្ញាចិត្ត​ចំពោះ​ជំនឿ​របស់​គាត់​កាន់តែ​ស៊ីជម្រៅ ។

នៅ​ឆ្នាំ ១៩៦១ ពេល​ចូល​រៀន​នា​រដូវក្តៅ​នៅ​សាលា​បូស្តុន គាត់​បាន​ចូលរួម​ការប្រជុំ​ធម្មនិដ្ឋាន​មួយ ដែល​គ្រា​នោះ​ហើយ​ធ្វើ​ឲ្យ​និស្សិត​វ័យក្មេង​នៃ​សាកលវិទ្យាល័យ ហាវឺដ ដែល​មាន​ឈ្មោះ​ហែនរី ប៊ី អាវរិង បាប់​អារម្មណ៍​នឹង​គាត់ ។ ក្រោយមក​លោក​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា លោក​ចាប់អារម្មណ៍​ភ្លាមៗ​ចំពោះ​ទង្វើល្អ​របស់​គាត់ ហើយ​នឹកឃើញ​ដល់​គំនិត​ថា « បើ​ខ្ញុំ​អាច​រស់នៅ​ជាមួយ​នាង​បាន ខ្ញុំ​នឹង​ក្លាយ​ជា​មនុស្ស​ដ៏​ល្អ​បំផុត​ដែល​ខ្ញុំ​ចង់​បាន » ។ ពួកលោក​បាន​ជួប​គ្នា​នៅ​សប្តាហ៍​បន្ទាប់ ក៏​បានចាប់ផ្តើម​ណាត់ជួប ហើយ​ក្រោយមក​បាន​រៀបការ​នៅថ្ងៃ​ទី ១៩ ខែ​កក្កដា ឆ្នាំ ១៩៦២ នៅក្នុង​ព្រះវិហារ​បរិសុទ្ធ លូហ្គែន យូថាហ៍ ។

ជីវិត​អាពាហ៍ពិពាហ៍​របស់​ស្វាមី​ភរិយា​វ័យក្មេង​រូប​នេះ​បាន​ចាប់ផ្តើម​នៅ ប៉ាឡូ អាល់តូ ជា​កន្លែង​ដែលប្រធាន ហែនរី សិក្សា​ថ្នាក់​បណ្ឌិត​ផ្នែក​ធុរកិច្ច នៅ​សាកលវិទ្យាល័យ​ស្ទេនហ្វ័ឌ ។ នៅ​អំឡុង​គ្រា​ដំបូងៗ​នៃ​អាពាហ៍ពិពាហ៍​របស់​ពួកលោក សេចក្តីជំនឿ និង​ការយល់ដឹង​របស់​ស៊ីស្ទើរ ខាលលីន អំពី​បញ្ហា​ខាងវិញ្ញាណ​បានរីកចម្រើន នៅពេល​ដែល​គាត់​បាន​គោរពប្រត្តិបត្តិ និង​ស្វែងរក​សេចក្តី​សុខសាន្ត​នៅក្នុង​ព្រះវិហារ​បរិសុទ្ធ​នៅ អូកលែន កាលីហ្វ័រញ៉ា ជា​ប្រចាំ ។ ស៊ីស្ទើរ ខាលលីន និង​ប្រធាន ហែនរី បានចំណាយ​ពេល​ប្រាំបួន​ឆ្នាំ​នៅ ប៉ាឡូ អាល់តូ ហើយ​គ្រួសារ​របស់​ពួកលោក​ក៏​កាន់តែ​មាន​សមាជិក​ច្រើន ដោយ​មាន​កូនប្រុស​ឈ្មោះ ហែនរី, ស្តូត និង ម៉ាធូវ ។

នៅ​ឆ្នាំ ១៩៧០ នៅពេល​ដែល​ស្វាមី​របស់គាត់​បម្រើ​ជា​ប៊ីស្សព និង​រីករាយ​នឹង​ការគ្រប់គ្រង​នៅ ស្ទេនហ្វ័ឌ នោះ ស៊ីស្ទើរ ខាលលីន បាន​លើក​ទឹកចិត្ត​លោក​ឲ្យ​ពិចារណា​ដោយ​អធិស្ឋាន​អំពី​ទិសដៅ​នៃ​អាជីព​របស់លោក ។ ដំបូងឡើយ ទោះជា​លោក​មិន​ពេញចិត្ត​នឹង​យោបល់​នេះ​ក្តី ក៏​លោក​នៅតែ​ធ្វើ​តាម​ដំបូន្មាន​របស់​ភរិយា​ដែរ ហើយ​បាន​ទទួល​ចំណាប់​អារម្មណ៍​ឲ្យ​ពិចារណា​ដោយ​ប្រុងប្រយ័ត្ន​បើក​ចិត្តទទួល​យក​ឱកាស​ការងារ​ថ្មី ។ ជិត​មួយ​សប្តាហ៍​ក្រោយមក​ប្រធាន ហែនរី ត្រូវបាន​ផ្ដល់​ឲ្យ​តំណែង​ជា​ប្រធាន​មហាវិទ្យាល័យ រីកស៍ ដែល​ឥឡូវនេះ​ជា​សាកលវិទ្យាល័យ ប៊ី.វាយ.យូ -អៃដាហូ នៅ រ៉េចប៊ើក រដ្ឋ អែដាហូ ហើយ​ដែល​លោក​បាន​ទទួលយក​មុខ​តំណែង​នេះ ។ គ្រួសារ​នេះ​កាន់តែ​ជិតស្និទ្ធ​នឹង​គ្នា​ក្នុង​អំឡុងពេល​របស់​ពួកលោក​រស់នៅ​ទីជនបទ​នៃ​រដ្ឋ​អៃដាហូ ហើយ ស៊ីស្ទើរ ខាលលីន និង ប្រធាន​ហែនរី ចូលចិត្ត​ជិះស្គី វាយកូនហ្គោល និង​លេង​កីឡា​វាយ​កូនបាល់—ថែមទាំង​ឈ្នះ​ការប្រកួត​កីឡា​វាយ​កូនបាល់​របស់​មហាវិទ្យាល័យ រីកស៍ ពីរដង​ជាមួយគ្នា​ក្នុង​ឆ្នាំ ១៩៧៥ ទៀត​ផង ។

គ្រួសារ អាវរិង បានផ្លាស់​ទៅ​រដ្ឋ យូថាហ៍ នៅ​ឆ្នាំ ១៩៧៧ នៅពេល​ប្រធាន ហែនរី ត្រូវបាន​តែងតាំង​ជា​អ្នក​តំណាង​ស្តីទី​ផ្នែក​អប់រំ​របស់​សាសនាចក្រ​សម្រាប់​សាសនាចក្រ ។ គ្រួសារ​នេះ​មាន​សមាជិក​កាន់តែ​ច្រើន​ដល់​ប្រាំបី​នាក់​ដោយ​មាន​កូន​ប្រុស​ម្នាក់​ទៀត​ឈ្មោះ ចន និង​កូន​ស្រី​ពីរ​នាក់​ដែល​មាន​ឈ្មោះ​ថា អ៊ីលីហ្សាបែត និង ម៉ារី ។ កិច្ចខិតខំ​ប្រឹងប្រែង​ចម្បង​របស់​ស៊ីស្ទើរ ខាលលីន បាន​បន្ត​គាំទ្រ និង​ផ្តល់​ការប្រឹក្សា​ដល់​ស្វាមី​របស់​គាត់ ហើយ​ផ្តោតលើ​ភាពជាម្តាយ ដែល​ជា​តួនាទី​ដែល​គ្រួសារ​របស់គាត់​និយាយ​ថា គាត់​មាន​ការលះបង់​យ៉ាងធំធេង និង​ចាត់ទុក​ថា ជា​ទំនួល​ខុសត្រូវ​ដ៏​សំខាន់​បំផុត​របស់​គាត់ ។

កូន​ប្រុស​របស់​ប្រធាន ហែនរី ជេ អាវរិង បាន​និយាយ​ថា ៖ « ម៉ែ មាន​ទេពកោសល្យ និង​មហិច្ឆតា​ដ៏​មហិមា » ។ ប៉ុន្តែ​ការព្រួយបារម្ភ​ដ៏​លើសលប់​របស់​គាត់ គឺ​តែងតែ​ផ្ដោតលើ​ការបម្រើ​ព្រះវរបិតាសួគ៌​របស់​យើង និង​បុត្រាបុត្រី​របស់​ទ្រង់​ជានិច្ច » ។

កូនស្រី​របស់​ស៊ីស្ទើរ ខាលលីន អ៊ីលីហ្សាបែត អាវរិង ភីធឺ ចាំ​ពី​ការអធិស្ឋាន​ជាមួយ​ម្តាយ​របស់​នាង​ជា​រៀងរាល់​ថ្ងៃ ពីមុន​នាង​ចេញពី​ផ្ទះ ។ « ការអធិស្ឋាន​ប្រចាំថ្ងៃ​គឺជា​ភស្តុតាង​យ៉ាងច្បាស់​ពី​បំណង​ប្រាថ្នា​របស់គាត់​សម្រាប់​ពួកយើង​ឲ្យ​ប្រាស្រ័យ​ទាក់ទង​នឹង​ស្ថានសួគ៌ ដោយសារ​យើង​កាន់តែ​ធំ មាន​ន័យ​ថា​កូន​ម្នាក់ៗ​ធ្វើ​ការអធិស្ឋាន​រៀងៗ​ខ្លួន » ។

ស៊ីស្ទើរ​ខាលលីន បានបម្រើ​យ៉ាង​ស្មោះត្រង់​ក្នុង​ការទទួលខុសត្រូវ​ជា​ផ្លូវការ​របស់​សាសនាចក្រ​ជាច្រើន បម្រើ​ជា​គ្រូបង្រៀន​សួរសុខទុក្ខ និង​សរសេរ​អត្ថបទ​សម្រាប់​អង្គជំនុំ​របស់​គាត់​អស់ជាច្រើន​ឆ្នាំ ។ ប៉ុន្តែ​ការបម្រើ​អ្នក​ដទៃ​ដោយ​ស្ងប់ស្ងាត់ និង​មិន​សូវ​ផ្លូវការ​របស់​គាត់​ក៏​ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​ការចងចាំ​ជាច្រើន​ដែរ ។ កូនប្រុស​របស់​គាត់ ម៉ាធូវ ជេ អាវរិង បាន​គិតពិចារណា​ថា « ការបម្រើ​ដ៏​សំខាន់​បំផុត​របស់​គាត់​គឺ​ការអាណិត​អាសូរ​ដ៏​ស្ងប់ស្ងាត់​ដល់​អ្នក​ដែល​ធ្លាប់​ឆ្លងកាត់​ការលំបាក និង​ទុក្ខព្រួយ​ក្នុង​ជីវិត​របស់​ពួកគេ ។ គាត់​តែងតែ​ស្វែងរក ‹ អ្នក › ដែល​គ្មាន​ការគាំទ្រ ហើយ​ជួយ​បុគ្គល​នោះ​ឲ្យ​ទទួល​អារម្មណ៍​នៃ​ក្តី​ស្រឡាញ់​របស់​គាត់ និង​សេចក្ដីស្រឡាញ់​របស់​ព្រះអង្គ​សង្គ្រោះ » ។

ស៊ីស្ទើរ​ខាលលីន គឺជា​អ្នកនិពន្ធ​ដ៏​មាន​ទេពកោសល្យ​ម្នាក់ ហើយ​បាន​ផ្តល់​ការប្រឹក្សា​ផ្នែក​វិចារណកថា​ដល់ប្រធាន ហែនរី នៅក្នុង​អាជីព​របស់​លោក និង​ការបម្រើ​ដល់​សាសនាចក្រ ក្រោយមក​ធ្វើ​ជា​អ្នក​កត់ត្រា​ការប្រជុំ​ប្រចាំខែ​ជាមួយ​នឹង​ភរិយា​របស់​ពួក​អ្នក​មានសិទ្ធិ​អំណាច​ទូទៅ​ដទៃ​ទៀត ។ ស៊ីស្ទើរ​ខាលលីន ក៏​បាន​កត់ត្រា​អនុស្សាវរីយ៍​គ្រួសារ សរសេរ​អត្ថបទ​សម្រាប់​ព្រឹត្តិការណ៍​គ្រួសារ និង​បាន​ជួយ​សហការ​បោះពុម្ព​អត្ថបទ​គ្រួសារ​ប្រចាំខែ​ផងដែរ ។ គាត់​បាន​សរសេរ​ប្រលោមលោក​សម្រាប់​យុវមជ្ឈិមវ័យ ហើយ​បាន​ឈ្នះ​ពានរង្វាន់​ប្រចាំ​រដ្ឋ​សម្រាប់​ផ្នែក​អក្សរសិល្ប៍​យុវមជ្ឈិមវ័យ​ក្នុង​ឆ្នាំ ១៩៧៩ ។

ប្រធាន​ហែនរី ប៊ី អាវរិង ត្រូវ​បាន​ហៅ​ឲ្យ​បម្រើ​នៅក្នុង​កូរ៉ុម​នៃ​ពួកសាវក​ដប់ពីរ​នាក់​នៅ​ឆ្នាំ ១៩៩៥ ហើយ ស៊ីស្ទើរ ខាលលីន បាន​ផ្តល់​ការគាំទ្រ និង​ភាពជាដៃគូ​អំឡុងពេល​លោក​ជា​សះស្បើយ​ពី​ការវះកាត់​ផ្នែក​មហារីក​យ៉ាង​យូរ​នៅ​ឆ្នាំ ២០០៥ ហើយ​នៅពេល​លោក​ត្រូវបាន​ហៅ​ឲ្យ​បម្រើ​នៅក្នុង​គណៈប្រធាន​ទីមួយ​ក្នុង​ឆ្នាំ ២០០៧ ។ ក្នុង​អំឡុង​ពេល​នេះ​ស៊ីស្ទើរ ខាលលីន ចាប់ផ្តើម​មាន​ជំងឺ​ភ្លេចភ្លាំង ដែល​ឪពុក​របស់​គាត់​ធ្លាប់​បាន​ឆ្លងកាត់​ពេល​គាត់​ធំឡើង ។ នៅពេល​ការចងចាំ​របស់​គាត់​បន្ត​ភ្លេច​ទៅៗ ប្រធាន អាវរិង បាន​មើលថែ ស៊ីស្ទើរ ខាលលីន ជា​ញឹកញាប់​នាំ​គាត់​ទៅ​ការិយាល័យ​របស់​លោក​ដើម្បី​អាន និង​សម្រាក​នៅលើ​កៅអី​អង្គុយ​ពេល​លោក​កំពុង​ប្រជុំ ។ ខណៈ​ពេល​ដែល​ជំងឺ​នេះ​ក្លាយជា​បញ្ហា​ប្រឈម​សម្រាប់​គ្រួសារ ពួកគាត់​នឹកគិត​ពី​អារម្មណ៍​ដ៏​ពេញ​ដោយ​ក្តី​ស្រឡាញ់​របស់ ស៊ីស្ទើរ ខាលលីន កាន់តែ​ខ្លាំងឡើង ហើយ​ទំនាក់ទំនង​ជាមួយ​ព្រះ​កាន់តែ​បង្ហាញ​ជា​រូបរាង​នៅពេល​ដែល​គាត់​កាន់តែ​ចាស់ ហើយ​ការបាត់បង់​ការចងចាំ​កាន់តែ​ខ្លាំងក្លា​ទៅ ។ ប្រធាន អាវរិង បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា « ខាលលីន តែងតែ​ជា​មនុស្ស​ម្នាក់​ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ចង់​ក្លាយ​ជា​មនុស្ស​ល្អ​បំផុត​អស់​ពី​សមត្ថភាព​របស់​ខ្ញុំ​ជានិច្ច » ។

ស្ត្រី​ម្នាក់​ដែល​ជឿ​លើ​សារៈសំខាន់​នៃ​ការអប់រំ និង​សេចក្តីជំនឿ ខាលលីន ជារឿយៗ​បានបង្រៀន​នៅក្នុង​សុន្ទរកថា​ជា​សាធារណៈ និង​ក្នុង​ពេល​បង្រៀន​ឯកជន​ជាមួយ​កូនៗ​របស់​គាត់​ថា រឿង​សំខាន់​បំផុត​ដែល​ត្រូវរៀន​នៅក្នុង​ជីវិត​នេះ​គឺ​របៀប​ត្រឡប់​ទៅរក​ព្រះហស្ថ​នៃ​ព្រះវរបិតាសួគ៌​យើងវិញ ។ ស៊ីស្ទើរ​ខាលលីន នឹង​ត្រូវ​បានចងចាំ​ថា​ជា​ស្ត្រី​ដ៏​ឈ្លាសវៃ ស្មោះត្រង់ និង​សុភាព ដែល​ឲ្យ​តម្លៃ​លើ​តួនាទី​របស់​គាត់​ក្នុងនាម​ជាម្តាយ ហើយ​រីករាយ​នឹង​ភាពជាដៃគូ​ពិតប្រាកដ​ជាមួយ​ស្វាមី និង​ដៃ​គូ​ដ៏​នៅ​អស់កល្បជានិច្ច ។

Style Guide Note:When reporting about The Church of Jesus Christ of Latter-day Saints, please use the complete name of the Church in the first reference. For more information on the use of the name of the Church, go to our online Style Guide.