ស្ត្រីពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ ទាញយកភាពរឹងមាំ និង ការបំផុសគំនិត មកពីអត្តសញ្ញាណរបស់ពួកគេ ៖ ពួកគេយល់ដឹងថា ខ្លួនគេ គឺជាបុត្រីរបស់ព្រះ ដោយមានគោលបំណងនៅក្នុងជីវិត ហើយពួកគេព្យាយាមបណ្ដុះចរិកលក្ខណៈនៃព្រះ—មានដូចជា ភាពបរិសុទ្ធ ប្រាជ្ញា និង សេចក្ដីសប្បុរស—មាននៅក្នុងខ្លួនពួកគេ ។ ពួកគេឲ្យតម្លៃលើរូបកាយ និង ចិត្តគំនិតរបស់ពួកគេ ទុកជាអំណោយដ៏ពិសិដ្ឋ ដោយបដិសេធចោលនូវអ្វីគ្រប់យ៉ាង ដែលបន្ទាបតម្លៃវា ។ ពួកគេព្យាយាមដើម្បីសម្រេចបាននូវសក្ដានុពលភាព និង សមត្ថភាពរបស់ពួកគេ ដើម្បីមានសេចក្ដីអំណរ តាមរយៈការថ្វាយបង្គំ ការសិក្សា ការបម្រើ និង ការប្រឹងប្រែងយ៉ាងខ្មីឃ្មាត ដើម្បីរស់នៅតាមជីវិតមួយ ដែលមានព្រះគ្រីស្ទជាចម្បង ។ ពួកគេជឿថា តាមរយៈការរៀបចំរបស់ព្រះ នោះស្ត្រី និង បុរស មានបទពិសោធន៍នៃការរីកចម្រើន សេចក្តីអំណរ និង ការសម្រេចជោគជ័យរួមគ្នាល្អបំផុត ពុំមែនដាច់ផ្សេងពីគ្នានោះទេ ។ តាមរយៈការប្រឹងប្រែងរួមគ្នា និងជាតែមួយ នោះពួកគេម្នាក់ៗផ្ដល់ការរួមចំណែកដ៏សំខាន់នៅក្នុងគេហដ្ឋាន ព្រះវិហារ និង នៅក្នុងសហគមន៍ ។
ស្ត្រីមរមន ឱបក្រសោបកេរមរតករបស់ពួកគេ ជាសិស្សស្រីរបស់ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ. ពួកគេចាត់ទុកថា វាជាបេសកកម្មសំខាន់មួយ ដើម្បីឈោងទៅជួយដល់អ្នកទាំងឡាយដែលខ្វះខាត ហើយមើលថែដល់គ្រួសារពួកគេ ក្រុមជំនុំ និង សហគមន៍របស់ពួកគេដោយយកចិត្តទុកដាក់បំផុត ។
ស្ត្រីមរមនរួមគ្នា បង្កើតបានជា សមាគមសង្គ្រោះជាអង្គការបម្រើរបស់ស្ត្រី ដែលមានអាយុកាលចំណាស់ និង ធំជាងគេបំផុតមួយនៅលើពិភពលោក ។ ដោយមានសមាជិកស្ត្រីចំនួន 5.5 លាននាក់ នៅក្នុងប្រទេសទាំង 170 នោះសមាគមសង្គ្រោះ គឺជាយានដ៏ធំអស្ចារ្យមួយសម្រាប់ការបម្រើនៅជុំវិញពិភពលោក ។ វាត្រូវបានបង្កើតឡើងក្នុងឆ្នាំ 1842 ដើម្បីផ្ដល់ជំនួយដល់ពីរឿងអាក្រក់ទាំងឡាយនៃជីវិតមនុស្សលោកមានដូចជា ៖ « ជួយសង្គ្រោះពីភាពក្រីក្រ ពីភាពអត្មានិយម ភាពសោកសៅ ការសោះអង្គើយ ភាពអសីលធម៌ ភាពខាងលោកិយ ភាពអន់ខ្សោយ សេចក្ដីភ័យខ្លាច ការខ្វះសមត្ថភាពផ្ទាល់ខ្លួន និង ភាពឯកា » ។
ក្នុងនាមជាសិស្ស ស្ត្រីពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ ត្រូវបានលើកទឹកចិត្តឲ្យបណ្ដុះសេចក្ដីជំនឿផ្ទាល់ខ្លួនទៅលើព្រះ និង ទំនាក់ទំនងជាមួយទ្រង់ ដើម្បីសិក្សាព្រះគម្ពីរ និង គោលលទ្ធិ ដើម្បីបង្រៀនដំណឹងល្អនៅក្នុងគេហដ្ឋាន និង ក្រុមជំនុំរបស់ពួកគេ ហើយដើម្បីចូលរួមយ៉ាងស្មោះត្រង់នៅក្នុង ពិធីបរិសុទ្ធនៃការសង្គ្រោះនានានៃដំណឹងល្អ ។ សមាជិកសាសនាចក្រទាំងអស់ ត្រូវបានលើកទឹកចិត្តជាយូរមកហើយ ឲ្យស្វែងរកការអប់រំនៅក្នុងគ្រប់ទម្រង់ទាំងអស់ ពីព្រោះវាគឺជាបទបញ្ញត្តិដ៏ទេវភាព ក៏ដូចជាមាគ៌ាមួយដើម្បីបម្រើ និងឲ្យមានជីវិតកាន់តែមានន័យផងដែរ ។
សមាជិកសាសនាចក្រ ទាំងប្រុស និង ស្រី ក៏មានឱកាសដាច់ដោយឡែកពីគ្នា និង ឱកាសរួមគ្នា សម្រាប់ការបម្រើសាសនាចក្រផងដែរ ។ យោងតាមលំនាំដែលបានស្ថាបនាឡើង ដោយព្រះគ្រីស្ទនៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី នោះបុរសនៅក្នុងសាសនាចក្រ បម្រើនៅក្នុងតំណែងបព្វជិតភាព ដែលអាចឲ្យពួកគេធ្វើជាពិធីនៅក្នុង « ពិធីបរិសុទ្ធ » ឬ ពិធីនានាខាងសាសនា ក៏ដូចជាការគ្រប់គ្រងសាសនាចក្រផងដែរ ។ ស្ត្រីមរមន បម្រើជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា និង មានតំណែងជាអ្នកបង្រៀន ធ្វើអធិបតីលើអង្គការផ្សេងៗនៅកម្រិត និង ស្ថាប័នក្នុងមូលដ្ឋាន ជួយទូន្មាន ហើយបម្រើដល់អ្នកដទៃ និង ធ្វើកិច្ចការក្នុងសមត្ថភាពផ្សេងៗជាច្រើនទៀត ។ ស្ត្រីក៏សំខាន់ នៅក្នុងក្រុមប្រឹក្សាថ្នាក់ដឹកនាំក្នុងក្រុមជំនុំរបស់សាសនាចក្រ ក្នុងនាមជាអ្នកចូលរួមការពិភាក្សា និង ការធ្វើការសម្រេចចិត្តផងដែរ ។
វិស័យសំខាន់ជាងគេបំផុតនៃការបម្រើ ទាំងស្ត្រី និង បុរស គឺស្ថិតនៅក្នុងក្រុមគ្រួសារផ្ទាល់ខ្លួនរបស់គេ ។ បុរស និង ស្ត្រីមរមន ឱបក្រសោបយកក្រុមគ្រួសារ ទុកជាបេះដូងនៃផែនការរបស់ព្រះ សម្រាប់បុត្រាបុត្រីទ្រង់ ហើយជាអង្គភាពគ្រឹះនៃសង្គម ។ ពួកគេ គោរពការងាររួមគ្នារបស់ម្ដាយ និង ឪពុក ជាអាទិភាពដ៏ខ្ពស់ឧត្ដមនៅក្នុងជីវិត ហើយជួយបង្កើត និង បរិច្ចាគទៅដល់ក្រុមគ្រួសារទាំងឡាយដែលមានព្រះគ្រីស្ទជាចម្បង ។ ទោះជាស្ថានភាពក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេបែបណាក៏ដោយ ស្ត្រីក្នុងសាសនាចក្រព្យាយាមបីបាច់ ហើយពង្រឹងដល់អ្នកដែលនៅជុំវិញខ្លួនពួកគេ ។ តាមរយៈការពង្រឹងដល់គ្រឹះនៃក្រុមគ្រួសារម្នាក់ៗ ជាទូទៅ ជាក្រុមជំនុំ និង គ្រួសារជាសាកល នោះស្ត្រីបង្ហាញការតាំងចិត្តរបស់គេ ចំពោះការបង្រៀន និង គំរូរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។